«سخنگویی که هنوز نشان لیاقتش را نگرفته است' هفته‌ی قبل دو عکس | محمدحسین غیاثی
«سخنگویی که هنوز نشان لیاقتش را نگرفته است" هفته‌ی قبل دو عکس مربوط به وزارت بهداشت در فضای مجازی منتشر شد. عکس نخست، توئیت سخنگوی سازمان غذا و دارو بود که منتقدان واکسن کرونا را پوفیوز خطاب کرده بود و عکس دوم وزیر بهداشت را نشان می‌داد که در برابر رهبری ایستاده در حالتی از خضوع، خشوع، دست بسته و سر فروافکنده! مدیریت وزارت بهداشت در برش این دو تصویر بازنمایی شده است. وزارتخانه‌ای که در برابر حاکمان متواضع و خاضع است و در برابر محکومان متکبر و تُرش و دژم، و در این فقره دشنام گوی. جمعی به ناصرالدین شاه از ظل‌السلطان حاکمِ ظالم اصفهان شکایت بردند، فرمان داد به فلک ببندنشان. این هم برای خود راه‌حلی بود. از قضا امروز، وزیر محترم بهداشت، وقتی از توئیت زیردستش دفاع کرد به یاد شاه شهید افتادم. ما ایرانیان اگر هیچ چیزی را ندانیم اما از همه‌ی ملتهای تاریخ طبیعت استبداد را خوب‌تر می‌شناسیم. آنچه که وزیر بهداشت و سخنگویش توأمان در یک قاب نشان می‌دهند، مدیریتی استبدادی است که در برابر طبقه‌ی بالا خاضع و در برابر طبقه‌ی پایین سرکش است! در برابر قدرتِ قاهر، مقهور، و در برابر مردمِ مقهور، قاهر! این دوره از زمامداری در ایران را مردمسالاری دینی نامیده‌اند. مردمسالاری دینی با مردمسالاری غیردینی کمی تفاوت دارد. در مردمسالاری غیردینی اگر یک سخنگو چنین گفته بود چند ساعت بعد باید استعفا می‌داد وگرنه چنان مجازات می‌شد که نه تنها از موقعیت‌های شغلی‌ش الی‌الابد محروم می‌شد که حقوق شهروندی‌ش هم محدود می‌شد! این مقامات غربی که زود اعتراف می‌کنند و استعفا می‌دهند، بخاطر لوکس بودن و پُز دموکراسی دادن نیست. آنها در صورت پافشاری بر حماقت‌شان، به شدت مجازات می‌شوند از سوی جامعه و قانون، توأمان. مردمسالاری دینیِ مدل ما، یک پدیده‌ی تازه است به همین خاطر است که وزیر از توئیت سخنگویش حمایت می‌کند. به طور کلی در مردمسالاری دینیِ ما، غالباً کسی از آن بالایی‌ها، عذرخواهی نمی‌کند، شرمنده نمی‌شود و به اشتباهش اقرار نمی‌کند مگر اینکه هواپیمایی را با 176 سرنشین از آسمان بیندازند و همه‌ی جهان ببیند و جای حاشا نداشته باشد. تازه آنهم بعد از چند روز که طبل رسوایی‌ش در جهان به صدا درآمده بود و راهی برای انکار و پنهان کردن وجود نداشت، اعتراف کردند. گمان می‌کنم پربیراه نباشد اگر در این شرایط سخنگوی محترم، توقع داشته باشد تا نشان لیاقت بر سینه‌اش چسبانده شود و در جمعی وزین از او تجلیل گردد!
