دورکاری زنان شاغل، فرصت یا تهدید علیه ی آنان عالیه شکربیگی | جامعه شناسی"زنان و خانواده"
دورکاری زنان شاغل، فرصت یا تهدید علیه ی آنان
عالیه شکربیگی
موضوعی به نام دورکاری زنان، دغدغه ای که در دوره های مختلف با تغییر دولت ها، ورد زبان مسئولان می شود، و به نوعی خواهان آن هستند که با طرح این مقوله به زنان کمک کنند ، جدیدترین طرح این موضوع از سوی خانم خزعلی معاونت زنان در نهاد ریاست جمهوری است .
معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور؛ در روز 29 مهرماه 1400، در گفتگوی تلفنی برنامه تلویزیونی سلام تهران، اعلام کرد مادرانی که کودک زیر 6 سال دارند و یا کودک شان در مقطع دبستان مشغول به تحصیل است می توانند به دورکاری خودشان ادامه دهند. به ظاهر این سخنان در جهت منافع زنان حرکت می کند و یک فرصت برای آنان است که هم در کنار خانواده و فرزندانشان باشند و هم کار خود را جلو ببرند و در واقع یک تعادل بین وضعیت شغلی و خانوادگی خود برقرار کنند. اما وقتی به نگاه کلی و ساختاری در باره زنان و حضور آنان در عرصه ی عمومی می اندیشیم، دچار هراس می شویم، هراسی که بر اساس مشتقات و رسوبات ذهنی دستگاهها و سازمان های اداری و همین طور مدیریت این دور کاری از سوی زنان است ، سوالاتی در این ارتباط مطرح می شود به این مضمون: آیا ساختارزن ستیز دستگاههای دولتی در بازگشت زنان از دورکاری ، حمایت های لازم را از آنها به عمل می آورند؟ و آیا زنان دورکار شاغل می توانند بر انضباط شخصی و انگیزه های خود برای مدیریت در خانه نظارت کنند؟ طبعا پاسخ به این سوالات نیازمند کنکاشی بیشتر در این بستر می باشد.
با توجه به انگاره هایی که در ایران و تقریبا همه جوامع بشری، همواره زن را در خانه به عنوان مدیر و سامان دهنده ی آن می شناسد، بنابراین اگر زنان شاغل بحث دورکاری را پذیرا باشند، با توجه به انتظارات اعضای خانواده از مادر، چگونه یک زن شاغل، بتواند بین شغل و وظایف خانه داری و مادری و همسری، در بحث دورکاری ارتباط برقرار کند، به گونه ای که تزاحم نقش ها به وجود نیاید؟ آیا فرهنگ حمایت عاطفی اعضای خانواده از یک زن شاغل که می خواهد دورکار هم باشد، در خانه وجود دارد؟ و نکته ی دیگر، آیا اگر زن شاغلی، پروسه ی دور کاری را بپذیرد، دوباره امکان برگشتن برای او در بسترکاریش ، وجود دارد؟ در بررسی که دراین راستا انجام دادم، سخنان یک زن مدیر را اینجا عینا نقل می کنم و قضاوت را به خوانندگان محترم، می سپارم. این خانم مدیر اشاره داشتند که: من دارای 4 کارمند زن در حوزه ی کاری خود هستم، گاهی وقت ها پیش می آید که هر چهار زن به دلیل مسائلی مانند شیردهی، بارداری، معلولیت، و یا بیماری در اداره نیستند و کار می خوابه، لذا من در خواست دو کارمند مرد داشتم، چون مردان همیشه در حوزه های کاری خود حضور دارند! یا وقتی یک زن مدیر، باردار می شود، در مواردی محترمانه از او خواهان سپردن مدیریت خود به دیگری هستند و به او وعده می دهند که بعد از بارداری در سمت بهتری ازتو ، استفاده خواهیم کرد ! در حالیکه، این بعدا ممکن است هیچوقت برای او پیش نیاید، لذا در این شرایط ، مطرح کردن، دور کاری برای زنان شاغلی که فرزندان کمتر از 6 سال دارند و یا باردارند، به مثابه ی یک شمشیر دو لبه علیه آنان خواهد بود.
در پایان، می خواهم به این نکته ی مهم اشاره می کنم، که با وجود خانواده در فضای مدرن و شبکه های اجتماعی و استفاده از ابزار ها و ادوات تکنولوژی های نوین ، پدیده دورکاری خوا ناخواه در آینده به دلیل حذف بسیاری از هزینه ها برای صاحب کار، ناخودآگاه مطرح خواهد شد، بخصوص در دوران پاندمی با دورکاری مواجه شدیم و حذف بسیاری از هزینه ها برای کارفرما که خوشایند آنها بود، یک تجربه ی زیسته را به آنها نشان داد . نکته ی دیگر در تحمیل ویروس کرونا بر جوامع بشری ، در مواردی شاهد سپردن مسئولیت های نهادهای دیگر به نهاد خانواده شدیم ، پیامد آن، بارهای زیادی بر دوش خانواده نهاده شد و شاهد بالارفتن خشونت و پرخاشگری در این ساحت تربیتی شدیم، لذا برای آن روزی که دورکاری به عنوان یک الزام با بهره گیری از تکنولوژی های نوین برای زنان شاغل مطرح خواهد شد، باید برای مسائل زنان و خانواده برنامه ریزی و سیاستگذاری کرد.
#دورکاری
#زنان شاغل
#دور کاری زنان شاغل
https://t.me/Aliehshekarbeigi
