تلسکوپ وب: الهام‌بخش امید در زمانه‌ای که بیش از همه وقت به آ | دكتر فیروزآبادی
تلسکوپ وب: الهام‌بخش امید در زمانه‌ای که بیش از همه وقت به آن نیاز داریم
ترجمه آزاد از:
Allen R. McConnell: Webb telescope can inspire hope when we need it most, Psychology Today, July 2022
در جهانی که سرشار از خبرهای بد است، در روزهای گذشته ناسا برای ما فراهم‌کننده یک تقویت‌‌گر روانی از طریق به اشتراک‌گذاری تصاویر تلسکوپ جیمز وب بود. افراد با جهان‌بینی‌های متفاوت با واکنشی هیجانی و توام با حیرت نسبت به این تصاویر واکنش نشان دادند. تلسکوپ وب به نحوی ما انسان‌ها را علیرغم نیروهای متنوعی که در جهت جدایی آدمیان کار می‌کنند به هم نزدیکتر کرده است. در دنیایی چند قطبی رویدادی که بتواند به شکلی همزمان حس عقلانی و علمی، زیبایی‌شناسانه و هنرمندانه و معنوی و مذهبی آدمیان را تحریک کند نادر است. این احساسات مشترک به ما یادآوری می‌کند که ما انسان‌ها اشتراکات میان خود را در گرد و غبار برخاسته از هرج و مرجی که میانمان جدایی انداخته از یاد برده‌ایم. به عبارتی، در درون همه ما یک دانشمند، یک هنرمند و یک باورمند حضور دارد. در دنیایی که اغلب به گونه‌ای عمل می‌کند که ما را در برابر دیگری قرار می‌دهد چنین نقطه اشتراکی برای رسیدن به همدلی با دیگری و کنار گذاشتن پیشداوری‌ها اهمیتی اساسی دارد.
یکی از شایع‌ترین واکنش‌ها نسبت به تصاویر وب حس مواجهه با هیبت کائنات است. یک حس مقهور‌شدگی سرشار از شگفتی است که در برابر نیرویی بی‌نهایت عظیم‌تر که وجود ما را در بر می‌گیرد رخ می‌دهد. حقارت و کوچکی ما در برابر آن نمایان شده و این می‌تواند تقویت‌کننده رفتاری اجتماعی در جهت نزدیک شدن و همدلی با دیگری و حس از خود فراروندگی ما باشد ( تمرکز بر دیگری به جای خود) .
درک این که زمین تنها ذره‌ای غبار در کهکشان ما است و وب صدها کهکشان را در یک قاب تصویرش به ما نشان می‌دهد به ما می‌گوید که خودمان، ایگوهای ما و جاه‌طلبی های ما در زمینه چنین دنیای وسیعی تا چه حد حقیر و کوچک‌اند و زمانی که کوچکی خود را دریافتیم احتمال این که درگیر توهم بزرگمنشانه و خودشیفتگانه شویم کمتر می‌شود.
علاوه بر این پروژه وب حاصل همکاری تعداد زیادی دانشمند از ناسا، آژانس فضایی اروپا و کانادا بود. این فقط یک پیروزی آمریکایی نیست بلکه تلاشی مشترک از سوی بیش از ۱۰۰۰ دانشمند است که به ده‌ها کشور مختلف متعلق هستند.
طراحی یک ماهواره شش تنی امریکایی که بتواند بر یک راکت اروپایی سوار شده و به نقطه‌ای در فاصله یک میلیون مایلی ارسال شود که دارای سپر محافظتی پنج لایه هر کدام به وسعت یک زمین بسکتبال است و کارکرد اینه‌های آن را در دمای منفی ۳۷۰ درجه فارنهایت تضمین کند تنها یک موفقیت تکنولوژیک نیست. این موفقیت مستلزم همکاری انسان‌هایی در سراسر جهان است که شکست هرکدام می‌توانست این پروژه ده میلیارد دلاری را بدل به پرهزینه‌‌ترین شکست علمی بشر کند. این پروژه تجلی شگفت‌آور همکاری و ارتباط بود که می‌تواند در ما امید حل بسیاری از مشکلات زمین را زنده نگه دارد.
https://t.me/alifiroozabadi1344
