2021-04-17 13:12:35
به عنوان جمعی از اعضای کانون نویسندگان ایران بیستم فروردین ۱۴۰۰
در نامه‌ای که به هیات موقت دبیران ارسال کرد، خواستار پاسخگویی
این افراد پیرامون تخلف‌ها و تصمیم‌گیری‌های آسیب رسان به اعتبار
کانون، منشور و اساسنامه‌ی آن شده بودند.
اما هیات موقت دبیران و کمیسیون انتشارات با اعمال سانسور و
تبعیض در استفاده از تریبون رسمی کانون به نفع مواضع خود، از
انتشار نامه‌ای با امضا و درخواست سی عضو در صفحات رسمی
کانون جلوگیری کرد.
به همین خاطر امضاکنندگان نامه به دلایل زیر تصمیم به انتشار
عمومی نامه پیوست گرفتند:
۱. عدم پاسخگویی هیات دبیران موقت کانون به مفاد مندرج در
نامه‌ی انتقادی که با امضای سی عضو کانون به هیات دبیران و
کمیسیون انتشارات ارسال و اعضای امضاکننده در آن خواستار
انتشار مواضع خود شدند.
۲. سانسور، بایکوت و عدم انتشار نامه حمایتی از «بکتاش آبتین» با
امضای بیش از ۳۴۰ نویسنده و فعال فرهنگی در صفحات رسمی کانون.
۳. اتهام زنی‌های امنیتی، هتاکی و استفاده از ادبیات نامناسب برخی از
دبیران موقت خطاب به منتقدان که موجب آسیب جدی به ساحت،
اعتبار و جایگاه کانون شده است.
۴. لزوم روشنگری، اعلام مخالفت و مواضع این اعضا راجع به برخی از
عللی که رنجش، کناره گیری و انفعال بسیاری از اعضای دیگر را در
سال های اخیر سبب شده است.
خطاب به اعضا و هیات دبیران موقت کانون نویسندگان ایران
با درود و شادباش های نوروزی
با نام و یاد جانسپردگان راه آزادی اندیشه و بیان که با گذشتن از
جان خویش، چراغ آزادی خواهی را در این فضای تاریک، روشن
و زنده نگاه داشته اند.. ما امضا کنندگان این نامه، به عنوان جمعی
از اعضای کانون نویسندگان ایران موارد زیر را در راستای تحکیم
موقعیت این نهاد قدیمی و دموکراتیک، به هیات دبیران موقت
گوشزد نموده و به جد و صراحت خواستار پاسخی قانع کننده و
شفاف و منطقی از سوی آنان هستیم. انگیزه ما از نوشتن این نامه،
نه ایجاد چند دستگی و شکاف در کانون نویسندگان است و نه داعیه
و منافع شخصی و گروهی. دغدغه ما در وهله ی نخست، ایجاد
انسجامی دوباره در کانون و بازگشت به شیوه ها و گفتمان دموکراتیک
و اقناع کننده ای است که بخشی از سنت پنجاه ساله ی کانون نیز به
شمار می آید. چنین است که پس از رایزنی های بسیار و تبادل نظر و
البته تلاش برای حل و فصل اختلافاتی که امروز به فضای عمومی
نیز کشیده شده است، بر آن شدیم تا مطالبات بر حق خویش را از
طریق این نامه پیگیری نماییم.
نخست: با توجه به انقضای بیش از یکساله ی ماموریت هیات دبیران و
با عطف به ماده شانزدهم و ماده بیست و سوم اساس نامه کانون،
برگزاری مجمع عمومی سالانه عادی به شکل حداکثری و با حضور کامل
و آزادانه اعضای کانون، از طریق حضوری یا با توسل به امکانات
فضای مجازی برای تعیین هیات دبیران منتخب اکثریت اعضا، امری
واجب و مهم به شمار می آید که تا کنون عامدانه از آن تخطی شده
و هیات دبیران موقت، با شتابی غیرطبیعی و نا لازم_ تحت لوای
دلایلی سست، به برگزاری انتخاباتی میان دوره ای و غیر شفاف از
طریق مکاتبه ای (پستی) دست زدند و در شرایطی که با هیچ شیوه ی
دموکراتیکی سازگار نبوده و نیست، عملا عده ای مشخص را برای
تکمیل هیات دبیران از رسمیت افتاده، منصوب نمودند. این عمل
موجب اعتراض بسیاری از اعضای جدید و قدیمی کانون شده که
با وجود پیگیری های بی شائبه ی ما، پاسخی به آن ندادند.
دوم : بدین وسیله خواستار شکل گیری مجمع عمومی و بررسی فقره ی
تعلیق بی مبنا و غیر قانونی یکی از اعضای وفادار و فعال کانون
هستیم.چرا که هتک حیثیت، پرونده سازی و برچسب زنی به اعضای
کانون در هر سطح و طرح مسایل غیر واقعی و انحراف افکار عمومی
از روند حقیقی جریانات، موجب تضعیف شدید اعتماد عمومی به
عملکرد کانون نویسندگان ایران و خدشه دار شدن مرام آن خواهد شد.
پس با عطف به این موضوعات، خواهان بررسی و رسیدگی فوری به
این موضوع نیز هستیم.
سوم : ما نویسندگان این نامه، خواهان بازخواست از کسانی هستیم
که با سوء استفاده از جایگاه خویش به عنوان عضو هیات دبیران
کانون، در فضای مجازی یا حقیقی، به تهمت زنی، شایعه پراکنی و
ایجاد تفرقه و تشتت اقدام می نمایند و از اعتبار کانون به نفع
اغراض شخصی خود خرج می کنند.این اشخاص سعی می کنند هر
صدای منتقدی را با برچسب های ناروا در نطفه خفه کنند. به زعم
ما امضا کنندگان این متن، افراد مذکور در راستای پروژه ی شناخته
شده ی نفوذ در نهادهای مستقل و آزادیخواهی چون کانون نویسندگان
ایران، می کوشند این نهاد ها را به برهوتی خود ساخته هدایت کنند.
271 views10:12
A
