رهایی منچستریونایتد از زالوهای آمریکایی ملودرام هرگز در منچست | علی کریمی طاهری فرگوسن - منچستریونایتد🏆
رهایی منچستریونایتد از زالوهای آمریکایی
ملودرام هرگز در منچستریونایتد دور نیست. حتی با توجه به استانداردهای اخیر باشگاه، شروع فصل 2022-23 نسبتاً افتضاح بوده است، با شکست‌هایی که باعث تضعیف روحیه تیم شده، عدم اطمینان نسبت به آینده کریستیانو رونالدو و انتقال های فوری برای سرمربی جدید اریک تن هاخ. با این حال، موضوع واقعی روزهای اخیر در خارج از زمین سبز رخ داده است و مالکیت باشگاه کانون یک جنون تغذیه(لاشخوری)است.
به این ترتیب، دستور کار خبری توییت‌های ایلان ماسک، جلسات توجیهی روزنامه‌های سخنگوی میلیاردر جیم رتکلیف بریتانیایی و داستان‌های گفتگوهای انحصاری با صندوق سرمایه‌گذاری خصوصی ایالات متحده ،Apollo Global بوده است. ممکن است به عنوان بهترین مهمانی شام جهان خوانده شود (یا بدترین، بسته به سلیقه شما) اما در هفته گذشته توجه میلیون ها هوادار منچستریونایتد را به خود جلب کرده است.
این به این دلیل است که مالکان باشگاه، خانواده گلیزر، قطعا محبوب ترین مالکان لیگ جزیره نیستند. در اینجا، دلایل نگرانی ها، رویدادهای اخیر و آنچه را که دقیقاً در حال حاضر در مورد قصد و نیت های مالکان یونایتد می دانیم، بیان می کنیم.
چرا خانواده گلیزر اینقدر نامحبوب هستند؟
خانواده گلیزر یونایتد را از طریق تصاحب خصمانه و خرید اهرمی خریداری کردند. بین لحظه ای که مالکوم گلیزر، پدر خانواده، اولین سهام خود را در این باشگاه در مارس 2003 خریداری کرد تا دو سال بعد زمانی که کل خانواده او تمامی سهام باشگاه را خریدند، گلیزرها موفق شدند باشگاهی را که قبلاً بدون بدهی بود، به بدهی 660 میلیون پوندی (حدود 1.2 میلیارد دلار در آن زمان) برسانند..
این بدهی بین باشگاه و فوتبال سرخ، وسیله سرمایه گذاری برای خرید باشگاه شد، اگرچه یونایتد مسئول پرداخت بهره بود. به این ترتیب، بین سال های 2006 تا 2010، یونایتد به طور متوسط سالانه 95 میلیون پوند به عنوان بهره(نزول) پرداخت کرد.
هواداران احساس می‌کردند که درآمدهای باشگاه باید دوباره در زیرساخت های باشگاه مانند استادیوم، آکادمی و تیم اصلی سرمایه گذاری شود، نه اینکه خرج پرداخت سود ناشی از تصاحب گلیزر شود.
گلیزرها از طریق انتشار اوراق قرضه 500 میلیون پوندی و سپس با وارد کردن باشگاه به بورس نیویورک در سال 2012، بازپرداخت مالی خود را انجام دادند. این پول ها بین حساب های بانکی خود گلیزر تقسیم شد و سطح بدهی باشگاه را کاهش داد.
علیرغم مبالغ حیرت‌انگیز، یونایتد زیر نظر سرمربی افسانه‌ای خود سر الکس فرگوسن موفق باقی ماند و پنج عنوان قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد. همچنین از زمان ورود گلیزر ها تا زمان بازنشستگی خود در سال 2013 به سه فینال لیگ قهرمانان رسید.
با این حال، اشتباه است اگر بگوییم که طرفداران، مالکیت باشگاه را در زمانی که تیم برنده می‌شد تایید و حمایت می‌کردند. گروه کوچکی از هواداران به طور کامل از هواداری جدا شدند و باشگاه جدیدی را در اعتراض به نام اف سی یونایتد آف منچستر، اندکی پس از تصاحب یونایتد توسط گلیزرها راه اندازی کردند. حتی در سال 2010، پس از اینکه یونایتد سه قهرمانی متوالی لیگ برتر را به دست آورد و غول ایتالیایی آث میلان را در دور اول حذفی لیگ قهرمانان اروپا شکست داد، هواداران یونایتد به اعتراض خود ادامه دادند.
هواداران روسری‌های سبز و طلایی- رنگ‌هایی که در زمان تأسیس باشگاه در سال 1878 استفاده می‌شد- به عنوان نماد اعتراض به سر می‌کردند. در شب پیروزی 4-0 مقابل میلان، دیوید بکام،پسر دوست‌داشتنی سابق یونایتد که برای این باشگاه ایتالیایی بازی می‌کرد، در پایان مسابقه روسری سبز و طلایی را برداشت و روی شانه هایش کشید. جوئل گلیزر که صحنه را از فلوریدا تماشا می کرد، در آن شب با مشاور روابط عمومی خود- تهسین ناییانی- گفتگو کرد و نگران بود جنبش اعتراضی یک پسر پوستر جدید داشته باشد.
ناییانی، در کتاب خود آنچه را که گلیزر گفت به یاد می آورد:«مطمئناً برخی از هواداران در داخل اولدترافورد عصبانی و اعتراض می کنند. اما از جایی که من نشسته ام، میلیون ها هوادار هستند که از صعود تیم به دور بعد خوشحال هستند. آنها هم طرفدار منچستریونایتد هستند. من متوجه شدم که برخی از هواداران ما را دوست ندارند، اما متنفر بودن کلمه سنگینی است. متنفر بودن از ما وقتی باشگاه تا این حد موفق بوده است، عجیب است.»
با این حال، اکنون، هواداران یونایتد دیگر تیم موفقی ندارند، بنابراین شاید گلیزرها بتوانند دلایل و شدت خشم اخیر را متوجه شود. از زمانی که فرگوسن در سال 2013 بازنشسته شد، یونایتد سایه ای از خود سابقش بوده و حتی موفق نشده در کورس قهرمانی قرار داشته باشد چه برسد به قهرمانی در لیگ برتر. همچنین این باشگاه از سال 2013 فقط دو بار به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسیده است.
