~ عكس‌ها می‌توانند راوى چيز خطرناكى باشند. حتى اگر طراح این نو | تجربه زیسته l امین بزرگیان
~ عكس‌ها می‌توانند راوى چيز خطرناكى باشند. حتى اگر طراح این نوع آثار از هرنوع زيباشناختى كردن حجاب اجباری، كار خود را تبرئه كند، اما اقتضاى روح زمانه است. روح زمانه؟ جهان فرهنگى، دوستدار حجاب است؟ دوستدار هرچيزى است كه به سرمايه تبديل شود؛ بفروشد. جذب شدن يك مو بور غربى هدف است. بايستد و بگويد: «خب چه جالب! چه تفاوت فرهنگى بامزه‌اى.» مهم توليد چيز متفاوت است. پشت اين چيز متفاوتِ شرقى چقدر شكنجه خوابيده، مهم نيست. مهم فحش دادن به گند و كثافت غرب و ستايش از گند و كثافت وطنى به اسم چيزهاى بومى است. حذف كردن تمام جنبه‌هاى سياسى حجاب و زيباشناختى كردن آن محصول شناخت ذائقه‌ی مخاطب غربىِ اينجور كارهاست. او كه در لحظه متمايز كردن خود از ما لذت مى‌برد. افرادى نيز در اين ميان نشسته‌اند (تمايز-لذت) و اموراتشان مى‌گذرد. مثل هدی رستمی‌ها و عکس‌هایشان. نظام سرمايه توانايى فوق العاده‌اى دارد. می‌تواند چپ، پسا استعمارى، راديكال، فمن و... را تبديل به فرصتى براى بازار خود كند. آنها را نيز بفروشد. بيراه نيست كه شيرين نشاط در مصاحبه‌ای مى‌گويد: "من به عنوان زن مسلمان عاشق ام‌كلثوم خواننده مصرى‌ام." اين خودْ مسلمانْ جا زدن بی‌دليل نيست، جلب توجه مى‌كند، سرمايه و مشترى جذب مى‌كند. مثل «من‌وتو» و کاری که با دوران پهلوی می‌کند: غیب کردن گند و کثافت آن دوران با عکس‌هایی از زنان بیکینی‌پوشِ لب دریا برای امروز ما به قصد فروش سیاسی. مثل تمام اینفلوئنسرهای اینستگرامی که با عکس‌هایشان زندگی نداشته‌شان را به دروغ به مخاطبان می‌فروشند. @AminBozorgiyan
