2021-03-26 18:21:12
- یک بی‌تفاوتی مهلک!مقایسهٔ اوضاع و احوال نوروز سال ۹۹ با نوروز امسال مرا به یاد داستان کسی انداخت که با اسهال شدید به صورت دستپاچه وارد داروخانه شد و درخواست کمک نمود. داروساز از ترس اینکه مبادا داروخانه‌اش کثیف شود، با عجله دست در قفسه دارو کرد و یک ورق قرص به او داد. وقتی بیمار بیرون رفت و داروساز هم خیالش از بابت اوضاع داروخانه راحت شد، متوجه شد که به جای دیفنوکسیلات به آن بیچاره دیازپام داده است.
چند روز بعد بیمار دوباره به همان داروخانه آمد. داروساز با ترس و نگرانی از بابت دسته گلی که به آب داده بود، از بیمار پرسید «خوبید؟» مرد جواب داد «بله، عالی‌ام!». داروساز با نگاهی مردد پرسید «یعنی اسهالتان رفع شد؟!» مرد گفت «نه، همین الان هم دارد از پاچه شلوارم می‌‌ریزد کف داروخانه، اما عین خیالم نیست.»
سال گذشته، همین روزها بود که اضطراب و التهاب مردم وصف ناشدنی بود. الکل و ماسک نایاب شده بود. مردم حتی از خرید نان هم واهمه داشتند. خیابانها و پارکها تاریک و خلوت شد، نگرانی مردم از قحطی قفسه‌های مارکت‌ها را خالی کرد، کلیپ‌های اجساد ردیف شده در کیسه‌های سیاه در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد، طرحها و دستورات عجیب وزارتخانه و مسئولین بهداشتی از انکار بیماری تا تفتیش خانه به خانه هر ساعت تغییر کرده و خود مزید اضطراب و سردرگمی شده بود، تصاویر پزشکان و پرستاران از دست رفته و کلیپ‌های رقص تلخ کادر درمان سوگوار و مستأصل شبکه‌ها و گروه‌های مجازی را پر کرده بود و مردم در بلاتکلیفی کامل، از ادرار شتر و روغن بنفشه تا کلروکین و تامی‌فلو همه چیز را آزمودند.
اکنون، درست یک سال از همهٔ آن اتفاقات باورنکردنی می‌گذرد. چراغ خیابانها روشن است. مردم در میهمانی‌ها و سفرهای نوروزی هستند. ترسی در کار نیست و هوا آکنده از بوی نوروز است. نه کسی از دست زدن به صفحهٔ کلید عابربانک هراس دارد و نه مردم را ابایی از سوار شدن به مترو و اتوبوس است. داستان انبار شدن اجساد در سردخانه‌ها و آهک پاشیدن روی مردگان دیگر کسی را نمی‌ترساند. حتی چهارشنبه سوری هم به روال سالهای قبل از کرونا برگزار شد!
در یک کلام «حالمان عالیست» و عین خیالمان هم نیست که هنوز هیچ مشکلی برطرف نشده که هیچ، حتی شدیدتر هم شده است.
بیماری مسری‌تر و وحشی تر از قبل شده و همچنان قربانی می‌گیرد، بسیاری از مناطق همچنان در وضعیت قرمزند، از بی‌برنامگی‌ها و بی‌مسئولیتی‌ها چیزی کم نشده و در حالیکه دیگر کشورها با عمل به انجام واکسیناسیون واقعاً در حال کاهش آمار ابتلا و مرگ‌اند، مسئولان ما همچنان با وعده‌های پوچ حتی خط مقدم جبهه خود را نیز واکسینه نکرده‌اند و باز با فرافکنیِ قصورها و ندانم‌کاریها همه چیز را به گردن مردم انداخته و اخبار ناکامی‌های فلان کشور و بهمان منطقه را در مبارزه با کرونا به خوردشان می‌دهند.
این آرامش در کنار مشکلات حل نشده، نشانهٔ بهبود نیست و صرفاً گویای بی‌تفاوتی‌ای هولناک است.
سال گذشته، در اوج آن هراس و التهاب و تعطیلی‌ها، وقتی بسیاری از مردم از ترس کرونا در مأمن خانه‌های خود پناه گرفته و همدیگر را از بیرون آمدن منع می‌کردند، عده‌ای هم بودند که بدون هیچ واهمه از این هیولای نو رسیده همچنان در خیابانهای تاریک و سوت کور حضور داشتند. اینها کسانی بودند گرسنگی را تهدیدی به مراتب نزدیک‌تر و واقعی تر از بیماری کشنده و همه‌گیر می‌دیدند و در تصورشان از لیست چالشهایی که باید با آن دست و پنجه نرم می‌کردند، نوبت به چیزی تحت عنوان اپیدمی و پاندمی نمی‌رسید.
با تشدید مشکلات اقتصادی و تبعات معیشتی آن در طول یک سال اخیر، دلیل بخش عمده‌ای از این بی‌تفاوتی و بی‌خیالی انتشار یافته قابل توجیه است. نکته‌ای که مغفول مانده آنست که تبعات این بی‌خیالی و بی‌تفاوتی که به سرعت در سایر ابعاد زندگی اجتماعی ما نیز در حال گسترش است، به مراتب از همه گیری کرونا خطرناک‌تر و مهلک‌تر است.
- دکتر مازیار ستاری
ـــــــــــــــــــــــــــــ
•• اگر دوستانی مشتاق خواندن دارید، لطفاً شناسهٔ کانال را در اختیارشان قرار دهید:
@andiiishe
23.5K views15:21
ا
