وهم 1 زیبای من کاش میشد که حرف هایم را روبروی تو مو به مو ب | بی عشق

وهم 1 زیبای من

کاش میشد که حرف هایم را

روبروی تو مو به مو بزنم

تا که آزرده خاطرت نکنم

باز باید به شعر رو بزنم



شعر دنیای کوچکی که در آن

تو برای همیشه مال منی

من جواب سکوت مبهم تو

و تو زیباترین سوال منی



وهم زیبای من سلام، کمی

بنشین پای صحبت من

بنشین درد دل کنم با تو

حامی روزهای غربت من



بنشین شعر تازه آوردم

باز هم تشنه ی شنیدن باش

روی یک قله رو به آغوشم

باش و آماده ی پریدن باش



تو و آغوش من! چه رویایی

حیف در شعر واقعیت نیست

عاقبت در مجاز میمیرم

بودنت حیف بینهایت نیست



در کنار منی و تصویرت

در دل استکان نمی افتد

چای خود را بنوش عزیز دلم

حرف من از دهان نمی افتد



همه ی من برای تو، تو بخند

ترکمانچای عهد ننگینی است

عاه از سرزمین رفته، دلم!

عاه با عین، آه سنگینی است



ضربه ای سخت زد به احساسم

عشق، با اینکه حسن نیت داشت

رفتی و بعد رفتنت گفتم

اه پس مرگ هم حقیقت داشت



عشق یک واژه است بعد از تو

خانه ام از سکوت لبریز است

تو مبادا به فکر من باشی

فکر کردن به من غم انگیز است



خوب شد نیستی ببینی که

دوستدارت هنوز هم تنهاست

او که تکرار میکند با خود

اشک تنها سلاح بی کس هاست



مرد هایی که خوب میبینند

مثل من از بقیه پیرترند

خاطره های کمتری دارند

مردهایی که سربه زیر ترند



وهم من بیش از این نمیخواهم

علت بغض و هق هقت باشم

تو برای خودت کسی هستی

من نباید که عاشقت باشم



گرچه لبخند میزنی، برعکس

سرد و بی اشتیاق می افتی

لنگ پیچیدگی ست فعل شدن

ساده باش اتفاق می‌افتی..!