احمقی که می‌داند احمق است، آن مقدار خردمندتر است. احمقی که فک | اسرار هستـی
احمقی که می‌داند احمق است، آن مقدار خردمندتر است. احمقی که فکر می‌کند خردمند است، واقعاً احمق است.
روی این مراقبه کن: در مورد خودت چه می‌دانی؟ دیدن حماقتت دردناک است دیدن حماقت دیگران آسان است در واقع، همه می‌دانند که هرکس دیگری یک احمق است! ولی دیدن حماقت خودت یک گام بزرگ به سوی خردمندی است دیدن حماقت خودت یعنی اینکه پیشاپیش وجودت را و آگاهیت را متحول کرده‌ای.
احمق همیشه فقط به یک چیز توجه دارد ــ نفس خودش هرچیزی که برای او باشد خوب است هرچیزی! و او آماده است به آن بچسبد. احمق حتی به رنج‌ها هم می‌چسبد، زیرا که رنج‌های او هستند! او همیشه هرآنچه را که بتواند انباشت می‌کند، زیرا احمق هیچ ایده‌ای از پادشاهی درون، از گنجیه‌های درونش ندارد؛ او به انباشت آشغال‌ها ادامه می‌دهد زیرا فکر می‌کند که این‌ها تمام چیزهایی است که می‌تواند مالک شود. آشغال در بیرون و آشغال در درون، این چیزی است که مردم همیشه جمع‌آوری می کنند اشیایی که گردآوری می‌کنند و افکاری که انباشته می‌سازند اشیاء آشغال‌های بیرونی هستند و افکار، آشغال‌های درونی و تو در آشغال‌هایت غرق شده‌ای.
نگاهی به زندگیت بینداز، نگاهی بی‌طرفانه و وارسته: با زندگیت چه کرده‌ای؟ از آن چه به دست آورده‌ای؟ و سعی نکن خودت را فریب بدهی، زیرا این کار ذهن است. ذهن می‌گوید: "ببین چقدر داری! پول زیاد در بانک، مردمان زیادی تو را می‌شناسند و به تو احترام می‌گذارند، مقامی بسیار بالا داری، از نظر سیاسی قدرتمند هستی…. دیگر چه؟ چه چیزی هست که بتوان آن را خواست؟ زندگی هرآنچه را که انسان بتواند بخواهد به تو داده است!"
ولی پول و قدرت و اعتبار هیچ هستند، زیرا مرگ خواهد آمد و تمام قلعه‌ی ثروت، قدرت، اعتبار و حرمت تو شروع به ریختن می‌کند، درست مانند اینکه آن قلعه از ورق‌های بازی ساخته شده باشد: فقط یک ضربه‌ی مرگ؛ و همه چیز را درهم می‌شکند.
به‌یاد بسپار: تا وقتیکه چیزی نداشته باشی که با خودت به ورای مرگ ببری، ابداً هیچ چیزی نداری ــ دست‌هایت خالی هستند. تا وقتی چیزی باقی و جاودانه نداشته باشی، یک احمق هستی بودا کسی را خردمند می‌خواند که به یک گنجینه‌ی واقعی دست یافته باشد گنجینه‌ای از مراقبه، از مهربانی و از اشراق.
