انقدر شبا مونده که بشینی توی تنهاییات داد بزنی برای حرفهای نزد | Avamuzix
انقدر شبا مونده که بشینی توی تنهاییات داد بزنی برای حرفهای نزده، جوابهای نداده، کارهای نکرده و راه های نرفته، انقدر شبا مونده که خودت رو به دادگاه بکشونی و برای خودت بی رحمانه حکم صادر کنی و التماس خودت رو کنی که تبرئه‌ت کنه و دوباره از نو به ساده بودنت ادامه بدی.
انقدر شبها مونده که برات مثل یک سال نوری میگذره و جوری کِش میاد که فکر میکنی زیر بارِ اینهمه بی رحمی له میشی و هیچی ازت نمیمونه. شبهایی که هیچکسی نمیفهمه داری چه دردی و توی تار و پودت حس میکنی و کسی نمیتونه خودت رو از دستِ خودت نجات بده. اما فردا صبحش که دوباره چشمات رو باز میکنی از نو به ساده بودنت ادامه میدی، چون یاد نگرفتی مثل دیگران گرگ و هفت خط باشی. پس خودت رو هیچ‌وقت برای ذات پاکت مواخذه نکن. اون خودش انتخاب کرده در کمال بزرگی یک«انسان» باشه، چیزی که شاید خیلی از ادمها خیلی وقته که فراموشش کردن.
