فضای سبز شهری آب می‌بلعند حتی بدون سایه دو تا از دوستان ای | اعظم بهرامی
فضای سبز شهری آب می‌بلعند حتی بدون سایه
دو تا از دوستان ایتالیاییم که مستند ساز هستند برای سفر تفریحی چند سال پیش رفتند ایران. در بازگشت جالبترین پرسشی که برایشان مطرح بود چمنکاری و فضای سبز و میدانها و بلوارهای گلکاری شده در ایران ویژه تهران و اصفهان و مشهد بود. با توجه به اینکه سابقه فعالیت من در حوزه محیط زیست را میدانستند و دغدغه من برای مشکل اب در ایران را گفتند چطور با این همه مشکل کم ابی در ایران این همه گل و چمن را در ان گرما ابیاری میکنند؟ ما سالهاست نسبت به این موضوع واکنشهای مختلف انتقادی داشتیم. در ایران با حذف و قطع درختهای کهنسال موثر در تصفیه هوا و سایه داری و محل زندگی برای پرندگان شهری و حشرات مفیدی مثل انواع زنبورها جای خود را به چمنها و گلهایی داده است که عملا هیچ کدام از این فایده ها را برای معماری شهری ندارند. شرکتهایی که در مناقصه های ابیاری , کاشت فضای سبز و مراقبت ان شرکت میکنند چقدر در این فاجعه فضای شهری اثر دارند؟ چطور سرانه فضای سبز شهری به ازای هر فرد را محاسبه میکنند. سرانه فضای سبز دو بخش اصلی دارد درون و پيرامون شهري، سرانه فضای سبز درون شهری کنوني 12-7 مترمربع است, شاخص تعیین شده از سوي محـیط زیسـت سـازمان ملـل متحـد 20 تا 25 متر مربع براي هر نفر است. با نابودی بخش مهم ییلاقهای حاشیه شهرها نیز میتوان پیش بینی کرد که سهم فضای شهری حاشیه شهرها نیز بسیار زیر سرانه جهانی است.
