«پروردگارم شبانه مرا [به آسمان] برد و از پشت حجاب به من وحی کرد آنچه وحی کرد و با من سخن گفت و از جمله چیزهایی که با من گفت این بود که فرمود: «ای محمّد (ص)! علی (ع)، اوّل است و علی (ع)، آخر و ظاهر و باطن است و او به هرچیز داناست». عرض کرد: «پروردگارا! آیا آن، تو نیستی»؟ خداوند فرمود: «ای محمّد (ص)! منم خداوند یگانه؛ معبودی جز من نیست الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحانَ اللهِ عَمّا یُشْرِکُونَ منم خداوند یگانه؛ معبودی جز من نیست. منم هستی بخش، آفریننده‌ای ابداع‌گر، و صورتگر [بی‌نظیر]؛ از آن من است بهترین نام‌ها؛ کسانی که در آسمان‌ها و زمین‌ها هستند تسبیح مرا می‌گویند؛ و من عزیز و حکیم هستم».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۱۷۰ بحارالأنوار، ج۱۸، ص۳۷۷/ بحارالأنوار، ج۴۰، ص۳۸
