گلچين

2024-05-31 09:43:42 بدون شرح
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید

2024-05-31 09:43:42 آشنايي با منافقین واقعی نظام ولایت خطیب ،
در تاریخ سوم اسفند ۱۴۰۲ اظهار داشت در مورد شخصیت رئیسی شناختی نداره،و در روز دوم خرداد۱۴۰۳ درست بعد از گذشت سه ماه چنان شناختی پیدا کرده که نگو و نپرس، واقعأ بوقلمو صفت به این میگن.
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 06:26:35 ساداتی نژاد مگر قرار نبود زندان باشد؟

وقتی ⁧ اژه‌ای ⁩ رییس دستگاه قوه قضاییه خبر داد ⁧ ساداتی_نژاد ⁩ وزیر پیشین رییسی در وزارت جهاد و کشاورزی به دلایل اختلاس به ۳ سال  ⁧ ⁩زندان محکوم شده،تصور غالب این بود که وی الان در زندان است.
چون خیلی وقته در انظار عمومی هم دیده نشده، اما از آنجا که وی فراموش کرده بود که مردم فکر میکنن که وی در زندان است.
امروز در مراسم هفتم کشته شدگان بالگرد در مدرسه عالی شهید مطهری حضور داشت./
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 06:25:44 فساد_سیستماتیک

فرقه ولاییون چه بلایی بر سر ایران و اسلام آوردند؟

سعید محمد :

آمدم با فساد مبارزه کنم حذفم کردن، با مبارزه با فساد خواستم برای جوانان الگو شوم ولی عبرت جوانان شدم

هر کس به من نگاه کند می فهمد با جریان فساد باید همراه شود نه اینکه جلویش بایستد ، در صورت ایستادن مقابل فساد حذف خواهی شد
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 06:25:15 *اين خانم تا 26 سالگي 44 فرزند بدنيا آورد خداقوت*
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 06:24:54 شوخی و سرگرم کردن مسافران هواپیما توسط میهماندار شوخ طبع و با صفا .!!!
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 06:24:37
پس از ساعت‌ها، دره در تاریکی مطلق فرو رفته بود. مهی سنگین، لاشه‌ی هلیکوپتر را فرا گرفته بود. جز صدای زوزه‌ی گرگ‌ها صدایی به گوش نمی‌رسید. هلیکوپتر متلاشی شده بود و آن رؤیای نزدیک، به تاریخِ بسیاری از خواب‌وخیال‌های نشسته در برگ‌برگ تاریخ پیوسته بود. حرف‌های‌اش نابود شده بود، اسمش نابود شده بود. داشت می‌رفت که اسم‌ورسمِ خاندانش  هم از سرِ زبان‌ها بیافتد. همه‌ی خاطراتش از ریاست‌های مدامش داشت نابود می‌شد و او ذره ذره داشت این نابودی را به تمامی درک می‌کرد.
http://telegram.me/bavarh
هلیکوپتر آناً به پرواز در آمده بود تا چند ده دقیقه بعدتر در مقصد فرود بیایند. ولی خداوندگار تاریخ، کارما، سرنوشت و یا سرشت ذات طبیعت؛ راه بر او بسته بود. راه به منزلِ خواب‌وخیال‌های خود نبرده بود. در آخرین لحظات عمر خود، گویی حکمت آن فال حافظ را که برای اردوغان باز کرده بود را می‌فهمید :«دورِ فلکی یکسَره بر مَنْهَجِ عدل است / خوش باش که ظالم نَبَرد راه به منزل»

هنوز خبر به شک و تردید و ابهام در کوچه پس‌کوچه‌ها دست به دست می‌شد؛ که زخم‌دیدگان و قربانیانِ احکام او، به شنیدنش، ‌آن‌را چون انتقام سخت روایت کرده بودند.  انتقام از ظلم‌هایی که در طی این سالیان بر جان‌شان نشسته بود. ظریفی دارِ مکافات دنیا را این‌گونه تشریح می‌کرد:«نفرین یک ملت اینطوریه! با هزار دوز و کلک و کودتا و رد صلاحیت و قلع و قمع رئیس دولت میشی و خواب رهبری می‌بینی، اما طوری سر به نیست میشی که امکانات یک کشور رو بسیج می‌کنن و از ترکیه تقاضای کمک و بالگردهای جستجوی دید در شب می‌کنن و بیش از ده ساعت دنبالت می‌گردن و هنوز پیدات نکردن!»

آن دیگری به وام‌گیری تلخ و گزنده از خطاب و عتاب وزیر کشور، که به قربانیان سیل اخیر گفته بود: «کفن و دفن فوت‌شدگان سیل رایگان انجام می‌شود.» طعنه‌‌اش می‌زد:«رایگان دفنش کنید.»

آن یکی، انگاری در نهیب و نیشتری که حکومت را می‌زد که همواره درد و رنج مردم را در تحریم به هیچ گرفته بود؛ توئیت می‌کرد:«مردم برای اولین بار دارن مزه نعمت تحریم رو میچشن»

و دیگری توئیت می‌کرد : «هیچ هلی‌کوپتری در ایران سقوط نکرده است.» تا بدین توئیت، گویی نعشِ رئیس و مرئوسی را به شماتت بگیرد که بی‌رحمانه همه‌ی کشته‌شدگان و دستگیرشدگان رخدادهای اخیر را انکار کرده بودند.

و داغ‌دیده‌ای، سنگ‌دلی و ظلم ظالمانِ کشته‌شده را یادشان می‌آورد و توئیت می‌کرد: «اگر وسیله نقلیه کم است از کامیونت‌های یخچال‌دار “میهن” استفاده کنید» گویی به هر واگویه‌ی این‌چنینی زخم‌های ناسور، دوباره سر باز می‌کرد و حاکم را خطاب می‌کرد که نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم.

چه دردها که در دل و جان ملت، هنوز زبان به شکوه و شکایت نگشوده بود. چه خاطره‌های سیاه و تاریکی که راه می‌خواست برای ابراز و یادآوری. چه تلخی‌های گزنده‌ای که در این توئیت‌ها به خاطر متبادر نمی‌شدند:«چقدر شب‌ها نمی‌خوابیدیم از ترس اعدام بچه‌هامون. امشب نخوابیدیم تا....»

هوا که به تاریکی گذاشته بود. رسانه‌های‌شان از سردی و وخامت جوی، گزارش کره بودند. از بارانی که قطع نمی‌شد. از مِهی که هم‌چنان بر تمامی کوه و جنگلِ ورزقان، حکم‌فرمایی می‌کرد. ساعت‌ها از سقوط هلیکوپتر گذشته بود و آن‌ها حتی نتوانسته بودند به محل سقوط نزدیک شوند. ورزقان همان‌جایی بود که چند سال پیش‌تر، زلزله آمده بود و بسیاری از مردم زیر آوار گرفتار شده بودند. امدادگران داوطلب هم که برای کمک به هم‌وطنان خود شتافته بودند؛ بدین جرم، یا ضرب و شتم شده و یا بازداشت شده بودند.

یکی توئیت می‌کرد:«دستِ خدا پیدا بود. مه سنگین، هوای بارانی، منطقه جنگلی و کوهستانی صعب‌العبور، عدم ارتباط رادیویی و عدم دسترسی به آنتن‌های موبایل، تاریکی هوا…سقوط سخت…»

سقوط او داستان جنایت و مکافات بود.
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 06:24:36 جنایات و مکافات؛ داستان یک سقوط
هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد.
هم رونق زمان شما نیز بگذرد.
http://telegram.me/bavarh
زمانی نمی‌بُرد. نیم ساعتِ دیگر می‌رسیدند مقصد. همه‌ چیز داشت طبق برنامه پیش می‌رفت. هلیکوپترها به پرواز درآمده بودند. از آن بالا، شاید مقصد هم از آن دور دورها پیش چشم‌شان هویدا شده بود. او هم از آن بالا، شاید در اوج رؤیاهای خود سیر می‌کرد. اندک‌اندک اسم‌ورسم‌اش تیترِ رسانه‌های یکِ دنیا شده بود. دیری بود که از آن چهره‌ی ناشناس و در سایه به درآمده بود. یک‌به‌یک کُرسی‌های ریاست‌ها را طی کرده بود و حالا خود را در چند قدمی جلوس در منصب مقام اول مملکت می‌دید. فردا هم اگر اتفاقی نمی‌افتاد بر صدرِ بی‌رقیب مجلس خبرگان رهبری می‌نشست. ابرهای زیرپای‌اش داشت او را در حال‌وهوای این رؤیا غرق می‌کرد. هرچه آبادی و شهر و دیار بود؛ زیر پای‌اش به نقاطی کوچک و حقیر دیده می‌شدند. عینِ صداهای مخالفی که دست‌شان همیشه ازش کوتاه مانده بود. مثل مقامات اسم‌ورسم‌داری که خیلی وقت بود که از عرصه‌ی سیاست کنارشان گذاشته و میدان به امان او سپرده شده بود. او اوج گرفته بود و ابرهای پیرامونش داشت این رؤیای او را تقویت می‌کرد.
http://telegram.me/bavarh
این تصور هم‌چنان در ذهنش خلجان داشت که هلیکوپترشان در ابری غلیظ فرو رفته بود. از دو هلیکوپتر کناری خبری نبود. تا دور دست‌ها هم مه سنگینی در آسمان داشت جولان می‌داد. هیچ اثری از آبادی‌ایی در آن پایین پیدا نبود. آن تصویر بکر و رؤیایی پیشین محو شده بود. به چشم‌برهم‌زدنی تصویرِ اوجِ علین از دسترس خارج شده بود. هلیکوپتر در امواجی از مه و باد، بالا و پایین می‌رفت. تکان‌های شدید هلیکوپتر، تصور قَدَرقُدرتی‌اش را داشت از ذهن‌اش پاک می‌کرد. ترس و وحشت، جای همه‌ی خواب و خیال‌های دور و نزدیک را گرفته بود. آن قرار و آرامش به فنا رفته بود و او هم به تلاطم افتاده بود. آشوبی در دلش افتاده بود. چشم، چشم را نمی‌دید.

آن اطمینان‌خاطرِ مرسومش داشت از ذهن و ضمیرش رخت برمی‌بست. انگاری به‌آنی از اوج حس قدرت، به تهِ فلاکت افتاده بود. چیزی داشت به سرعتِ تمام، تصویر و تصورش را به‌ش تحمیل می‌کرد. هاله‌ای از ترس و عجز و ناتوانی. به یکباره آن تصور مداومت قرارومدار قدرت، به هم ریخته بود. مرگ بود که داشت او را به تله می‌انداخت؟ استیلای قدرتی دیگر بود که داشت حکم‌رانی‌اش را به او دیکته می‌کرد؟ فرمان به چه کسی می‌توانست بدهد تا این نیروی مخوف را به زندان بکشاند؟ محافظانش کجا بودند که آن فضای امن و آرام همیشگی را برایش مهیا کنند؟ نفس‌اش بند آمده بود. به تِته‌پته افتاده بود. کلمات در دهانش به اصواتی گنگ و مبهم بدل شده بودند.

هلیکوپتر که داشت به‌سرعت تا ته دره سقوط می‌کرد؛ تصاویر گذشته یک‌به‌یک پیش چشمانش زنده می‌شدند.
http://telegram.me/bavarh
انگاری این صدای منتظری بود که داشت در گوش‌های‌اش رخنه می‌کرد:« نام‌تان در آینده و در تاریخ جزو جنایتکاران نوشته خواهد شد.» هرچه القاب و عناوینِ "سید محرومان و حزب‌الهی و مؤمن" در هیمنه‌ی سهمناک این ندای منتظری، داشت از خاطرش زدوده می‌شد. تک‌تک حکم‌های اعدامی که در هیأت مرگ برای زندانیان بُریده بود؛ جلوی چشمانش پدیدار می‌شد. ارقام و آمار محرمانه‌ی کشته‌شدگان دهه‌ی شصت، حوادث خونین هشتادوهشت، دی‌ماه نودوشش، آبان نودوهشت و ضجه و ناله‌های خانواده‌های جان‌باختگان پرواز اکراین؛ هم‌چون شاهد و سندی غیرقابل‌انکار، بر سرش مانند پتکی سهمگین فرود می‌آمد. فریاد نوید افکاری بود که به خشم و غضبی برافروخته، او را در ترس و وحشتی عجیب فرو می‌بُرد:«دنبال گردنی برای طناب دارشان می‌گردند.» گویی فشار این نهیب، راه نفس از گلویش را بسته بود. چشمان نگران مادران دادخواه، چون نیزه‌ای بر تن و جانش فرود می‌آمد. او انگاری در حلقه‌ای از این زنان عاصی گرفتار شده بود. هرکدام قاب عکس عزیزانِ در خون نشسته‌ی خود را، بر سرش آوار می‌کردند. 

هلیکوپتر در وسط جنگلی انبوه سقوط کرده بود. او در وسط آتشی گدازان، گرفتار شده بود. راهی برای گریز نبود. فریادهای‌اش در آن دره‌ی سرد و تاریک، در صخره‌ها می‌پیچید و راه به جایی نمی‌بُرد. 
چقدر زجر کشیده بود؟ چقدر ضجه و ناله زده بود؟ چقدر خود را به در و دیوار زده بود که از مهلکه بگریزد؟ تازه به بی‌کس‌وکاری و بی‌پناهی مردمان مظلوم و تحتِ ستم خود، داشت پی می‌بُرد؟ 
http://telegram.me/bavarh
باز کردن / نظر دهید

2024-05-27 04:58:07 به سِرِّ جامِ جم آنگه نظر توانی کرد

که خاکِ میکده کُحلِ بَصَر توانی کرد

مباش بی می و مُطرب که زیرِ طاقِ سپهر

بدین ترانه غم از دل به در توانی کرد

گُلِ مرادِ تو آنگه نقاب بُگْشاید

که خدمتش چو نسیمِ سحر توانی کرد

گدایی درِ میخانه طُرفه اِکسیریست

گر این عمل بِکُنی، خاکْ زر توانی کرد

به عزمِ مرحلهٔ عشق پیش نِه قدمی

که سودها کنی ار این سفر توانی کرد

تو کز سرایِ طبیعت نمی‌روی بیرون

کجا به کویِ طریقت گذر توانی کرد

جمالِ یار ندارد نقاب و پرده ولی

غبارِ رَه بِنِشان تا نظر توانی کرد

بیا که چارهٔ ذوقِ حضور و نظم امور

به فیض‌بخشیِ اهلِ نظر توانی کرد

ولی تو تا لبِ معشوق و جامِ مِی خواهی

طمع مدار که کارِ دگر توانی کرد

دلا ز نورِ هدایت گر آگهی یابی

چو شمع، خنده‌زنان تَرکِ سر توانی کرد

گر این نصیحتِ شاهانه بشنوی حافظ

به شاهراهِ حقیقت گذر توانی کرد

سلاااااااااام برشما
بامداد  دوشنبه تان در مسیر حق و حقیقت استوار و پابرجا باد
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید

2024-05-26 15:06:05 گلچینی از بهترین صحنه‌های دیدنی وهیجانی انواع پرشهای باورنکردنی
http://telegram.me/bavarh باز کردن / نظر دهید