برای چيدن گل سرخ، نه ارّه بياور، نه تبر ! سرانگشت ساده‌ی همان ستاره‌ی بی‌آسمانم ... بس ! تا هر بهار به بدرقه‌ی فروردين ، هزار پاييز پريشان را گريه کنم .... - هم از اين‌روست که خويشتن را دوست می‌دارم - برای کُشتن من، نه کوه و نه واژه ، اشاره‌ی خاموش نگاهی نابهنگامم ... بس ! تا معنی از گل سرخ بگيرم و شاعر شوم . - هم از اين روست که ترا دوست می‌دارم - برای مُرده‌ی من نه اندوه آسمان و نه گور زمين ! تنها کابوس بی‌بوسهْ رفتنِ مرا از گفتگوی گهواره بگير .. من پنجه‌ی پندار بر ديدگان دريا کشيده‌‌ام پس شکوفه‌کن ای نارون، ای چراغ، ای واژه ! اين‌جا پروانه و پری به رويا‌ی مزمور ماه ، دريچه‌ای برای دل من آورده‌اند . - هم از اين روست که جهان را دوست می‌دارم .... #سیدعلی_صالحی @Believe_me 11.3K views17:14
