این خانه تاریخی، دارای یک سردر ورودی، دروازه، یک پنج دری در غرب بنا، و دو اتاق سه دری و زیرزمین در جبهه جنوب است. چاه‌خانه و یک بالاخانه نیز در شمال خانه قرار داشته که در چنددهه گذشته تخریب شده است.
این خانه، با کمک عکسهای هوایی سال ۱۳۳۵ و پس از آن، گفتگو با اهالی خانه، الگوبرداری از نمای خانه‌های مشابه، با حفظ اصل اجزای بنا بازآفرینی شده است.
*
معماری کازرون، ویژگی‌های منحصر به فردی دارد چرا که تداوم بی‌وقفه هنر و معماری دوره ساسانی در همین منطقه است. بخش عمده‌ای از معماری جنوب ایران متاثر از کازرون بوده است. معماران کازرونی، آثاری فاخر در بهبهان و بوشهر و آبادان و جزایر ساخته‌اند. شیوه‌ای خاص و متناسب با محیط و مصالح بومی. سفید و یک دست و با صلابت، و به تعبیر امروز، مینیمال!
نگذاریم این سرمایه بزرگ، با ندانم‌کاری برخی ناآگاهان نابود شود.
اگر تبریز شهر قرمز و آجر است،
اگر کرمان، شهر خاکی و کاه‌گل است،
کازرون شهر سفید و گچی است.
کاش می‌شد تقلید را وانهیم و به ریشه و اصالتمان بازگردیم!
