راه حل بحران آب اصفهان چیست؟ بیش از دو دهه است که روند خشک | بوق
راه حل بحران آب اصفهان چیست؟
بیش از دو دهه است که روند خشک شدن زاینده رود به دلیل بارگذاری بیش از حد منابع مصرف کننده آب در استان اصفهان آغاز شده است. در سال آبی گذشته نیز به دلیل خشکسالی حاکم بر اصفهان، آب زاینده رود برای مدت کمتر از یک ماه از شهر اصفهان گذشت و همین مساله منجر به بی آب ماندن بخش زیادی از کشاورزان شرق اصفهان شد. در چنین شرایطی بود که کشاورزان اصفهان برای حدود دو هفته در بستر خشکیده زاینده رود تحصن کرد و مردم اصفهان نیز در برخی روزها در کنار پل تاریخی خواجو دست به تجمع زدند.
راه حل‌های ارائه شده توسط محمد درویش، رئیس کمیته محیط زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو:
مسئولان نباید با وعده های سه ماهه، امید واهی در دل مردم ایجاد کنند. اگر به دنبال حل مشکل آب هستند، باید مشکلات را به صورت شفاف با مردم مطرح کنند و بگویند که دقیقا چه اتفاقاتی در حوضه آبریز زاینده رود رخ داده است. مدیران حاکم بر اصفهان باید شجاعت عذرخواهی از مردم را به دلیل انواع اشتباهاتی که در طول چند دهه گذشته انجام داده اند، داشته باشند.
دروغ است که مشکل آب زاینده رود به انتقال آب به یزد ربط دارد. اصفهانی ها نه تنها برداشت بی‌رویه‌ای بخصوص در حوزه کشاورزی از آب زاینده رود دارند، بلکه سالانه 4 میلیارد متر مکعب از منابع زیرزمینی حوضه آبریز زاینده رود برداشت می‌کنند که این مقدار، بیش از ده برابر رقمی است که توسط استان‌های همجوار اصفهان از زاینده رود برداشت می‌شود. مدیران اصفهانی به دلیل طمعی که داشتند، حاضر شدند که آب اصفهان به یزد منتقل شود تا بعدا چند برابر این آب را از خوزستان بگیرند.
حجم آب برداشتی از چاه های اصفهان باید نصف شود. اصفهان می تواند همچنان تاب آور بماند، به شرط این که تمام چاه های غیرمجاز آن پلمپ شود و برای پنج تا ده سال نیز روی نیمی از چاه های مجاز آن کنتور نصب شود و اجازه اضافه برداشت از این چاه ها داده نشود و البته دولت باید به ازای نصف شدن برداشت آب از منابع زیرزمینی اصفهان به ذی نفعان خسارت بپردازد. تنها راه جبران کسری بیلان دشت های اصفهان این است که تحت هیچ شرایطی به صنایع آب بری نظیر فولاد، سیمان و اصفهان در این استان اجازه توسعه ندهیم و جلوی توسعه بی رویه کشاورزی در اصفهان را نیز بگیریم.
از بین بردن کدورت‌های بین استانی با اصلاح الگوی مصرف آب تمام نیاز آب شرب مردم استان‌های لرستان، خوزستان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد و اصفهان روی هم رفته به 2 میلیارد متر مکعب در سال نمی‌رسد، درحالیکه آبدهی سالیانه رودخانه‌های این منطقه دست کم ده برابر این رقم است. دلیل بروز مشکل کمبود آب در این استان‌ها این است که تمام راه‌های توسعه و معیشت به استفاده بی‌رویه از آب ختم شده. باید با کاهش وابستگی معیشتی مردم فلات مرکزی به منابع آبی، کدورت‌هایی را که بین اقوام ایرانی یعنی مردم اصفهان، چهارمحال و بختیاری، خوزستان، لرستان و یزد ایجاد شده است، از بین ببریم.
توسعه استفاده از انرژی های پاک ما باید به سمتی حرکت کنیم که خودمان از طریق انرژی خورشیدی و بادی تولیدکننده اول برق در منطقه باشیم و به صادرکننده برق تولیدی با استفاده از انرژی های پاک تبدیل شویم، چون بیشترین مزیت برای توسعه استفاده از انرژی های پاک در میان تمام کشورهای خاورمیانه در ایران وجود دارد و دولت هم در برنامه پنج ساله توسعه ششم موظف شده است که دست کم 5 هزار مگاوات برق از طریق انرژی های نو تولید کند.
عدم توسعه گردشگری منجر به فروپاشی سرزمین ایران می‌شود. ما می توانیم در فلات مرکزی ایران در حوزه های گردشگری فرهنگی، تاریخی و طبیعی سرمایه گذاری کنیم و از طریق توسعه گردشگری برای اقتصاد ایران درآمدزایی کنیم؛ چراکه کشور ایران جزو پنج کشور اول دنیا از لحاظ جذابیت های طبیعی و جزو ده کشور نخست جهان از نظر جذابیت های تاریخی است، ولی متاسفانه ما نود و دومین کشور دنیا از لحاظ درآمدهای حاصل از گردشگری هستیم.
