خیلی از ما آدما شبیه یه شیشه‌ی ترک خورده‌ایم ، هنوز نشکستیم | کافه پاراگراف
خیلی از ما آدما شبیه یه شیشه‌ی ترک خورده‌ایم ، هنوز نشکستیم ولی تو دلمون پر از ترک‌های کوچیک و بزرگه ... هر کدوم از این ترک‌ها ما رو یاد یه اتفاق می‌ندازه ، یه خاطره... بعضی ترک‌ها برای اعتماد بیش از حد به آدماست و بعضی‌ها برای اینکه تو زندگی بد جایی قرار گرفتیم ، شاید هم وسط بازی دیگران ما ترک برداشتیم !
همه ی ما یه جایی از زندگی ضربه خوردیم ... فرقی نداره از غریبه یا خودی، مهم این هستش که ما دیگه اون شیشه‌ی بی‌خط و خش نیستیم ، تو وجود ما ترک‌هایی هست که هر لحظه می‌تونه دلمون رو بشکونه ، ما حالا آمادگی شکستن رو داریم حتی با یه ضربه‌ی ساده و آروم ...
حالا دیگه مثل قدیم محکم نیستیم ، با یه رفتار اشتباه، با یه حرف ساده ترک‌هامون بزرگ و بزرگ‌تر میشه ، تا وقتی که بشکنیم ... وقتی شکستیم همه‌ی نگاه‌ها میره پیش کسی که آخرین ضربه رو بهمون زده ، همه اون رو مقصر می دونن ولی هیچکس خبر نداره هر شکستنی از ضربه‌ی اول شروع میشه ... درست از جایی که اولین ترک رو تو قلبت احساس می‌کنی ...
کاش یادمون باشه هر جای زندگی شکستیم، قبل از هر چیزی به این فکر کنیم ضربه‌ی اول رو چه کسی بهمون زده ، ترک اول رو کِی برداشتیم . . .
