انقدر واسه سختی‌هایی که کشیدم گریه کردم که آب شدم یعنی اگه میز | کافه پاراگراف
انقدر واسه سختی‌هایی که کشیدم گریه کردم که آب شدم یعنی اگه میزدن پخشم میکردن دیگه جمع نمیشدم واسه همین خیلی زود فهمیدم چیکار باید بکنم... دستمو به کجا گیر بدم که از بازو قطع نشه... روحمو کجا ببرم که رنگ نگیره، سفید بمونه... اصلا مسیر قوی شدن اینجوریه
باید خودتو رو پای خودت نگهداری هربارم که میفتی اشکت درمیادا، چون درد داره اما حداقل میدونی تو زمین خودت افتادی نه دشمن...
