2022-05-28 13:52:20
آدمی‌زاد از سنگ که نیست؛ ناخوداگاه ذوق می‌کند وقتی می‌فهمد عزیزِ دلِ کسی‌ست، عشق کسی‌ست، دار و ندارِ و کسی‌ست.
از یک نوع اعتماد به نفسِ منحصر به فرد حرف می‌زنم. از این‌که وقتی به کسی عشق می‌ورزی یا حتی تظاهر می‌کنی عاشقی، او بی‌آنکه بخواهد، بال در می‌آورد، پرواز می‌کند.
می‌تواند سرش را بالا بگیرد و توی دلش بگوید: من فلانی را دارم، فلانی من را دارد.
می‌دانی؟ این "داشتن" می‌شود نقطه‌ی قوت آدم...
و تو "عزیزِ دوست داشتنی" اگر شدی نقطه‌ی قوت یکی، اگر عزیزش کردی، اگر پروازش دادی بیا و به رسمِ معرفت بعدها با هزار و یک بهانه‌ی موجه و غیرموجه پر پروازش را نچین، آب پاکی را روی دستش نریز.
آدمی‌زاد از سنگ نیست ولی گاهی شبیه سنگ در حصارِ از خودبیگانگی می‌پوسد، ترک می‌خورد، می‌شکند...
307 views10:52
م
