روز موفقیت یک نظم و یک حرفه در مرور زمان بوجود آمده که معلو | دفتر آیت الله تبریزیان
روز موفقیت
یک نظم و یک حرفه در مرور زمان بوجود آمده که معلوم نیست از کجا و چگونه پیدا شده هر چند با اسم و مسمیات متعدد مسیر خودش را طی کرده است.
این مسأله مسأله کاسبی با دین یا کاسبی دینی است، یعنی عده ای کارشان این شده که مسائل دین را حلاجی می کنند و احیانا فتوا صادر می کنند و ارتزاق می کنند، یا مثلا درس می خوانند و ارتزاق می کنند.
آیا این نوع شغل درست هست و نتیجه ی مطلوب را داده؟! اصلا آیا این کار درست و مطلوبی است ؟!
بالاتر از این آیا این کار و با این نام، موجب دیندارتر شدن مردم میشود یا نتیجه ی معکوس میدهد؟! صحبت از واقعیات و چیزهایی است که عملا مشاهده میشود .
آیا اسلام و دیگر ادیان به این شکل متولد شده تا برای یک عده به نام درس و تبلیغ و فتوا کار درست کند یا اینکه اسلام از خوردن بوسیله ی علم نهی میکند ؟!
چقدر در روایات مستأکل به علم مذمت شده و شدیدا نهی شده ولی امروزه بنام همین علم بهترین زندگی ها و بهترین امکانات ساخته شده.
این مقدار مسلم است که اصحاب پیامبر و ائمه علیهم السلام از این راه ارتزاق نمی کردند، نه عمار، و نه ابوذر و نه سلمان و نه دیگر صحابه از این کارها و از این نحو ارتزاق و شغل نداشتند .
و نه زراره و محمد بن مسلم و ابو بصیر و ابان و صفوان و.... از این راه ارتزاق نمی کردند و همه مشغول به کار بودند .
آیا از اصحاب چیزی بیشتر از خواندن آیات قران و نقل روایات و توضیح و تفسیر آن چیزی بیشتر خواسته شده؟! آیا چیزی بنام استنباط و نظر و فتوا خواسته شده ؟! اگر جایی نام فتوا آمده مانند یا ابان .. مراد همان نقل حدیث و کلام معصوم به قرینه ی صدر روایت است نه بیشتر و بطور کل از نظر و رأی نهی شده .
ایده ی ما این است که عمل کردن به یک روایت هر چند ضعیف و با فهم خود انسان بهتر از عمل کردن به نظر یک فرد غیر معصوم است .
البته راه درست و بهتر، عمل کردن به روایات مشهور و روایاتی که مکرر و از راه های متعدد نقل شده است که این راه ایمن تر است . به نظر میرسد موفقیت در پیگیری روایت و عمل کردن به مشهورات و این رد و بدل کردن احادیث زینت مجالس است و چیزی که از جمع شدن و گفتگو کردن خواسته شده .
انسان باید عمرش را صرف شنیدن احادیث و نقل آن ها به دیگران بکند تا نقل نظر این و آن . زیرا امام نسبت به بنی فضال می فرمایند: خذوا ما رووا وذروا ما رأوا، و این حرف نسبت به همه صادق است زیرا بنی فضال کم سواد یا بیسواد نبودند و خیلی از مجتهدین امروزی به برکت زندگی در زمان معصوم و احادیث دست اول بهتر و داناتر هستند .
دوباره عرض میکنیم عمل کردن به یک روایت خیلی بهتر از عمل کردن به یک فتوا و یک نظر است؛ زیرا این فتوا و نظر مسلمانان را بدبخت کرده و مانند ابو حنیفه، شافعی، حنبلی و مالک بوجود آورده و امروز به یک تجارت عظیم و درآمد زیاد بدل شده .
کار اصلی یک مبلغ ویک داعی کار کردن، زحمت کشیدن، سربار نبودن و حدیث نقل کردن است و چیزی به نام تقلید از ظان درست نیست، زیرا طلب العلم فریضة علی کلّ مسلم ومسلمة، و اهل بیت علیهم السلام می فرمایند: ونحن العالم .
کلی دلیل و استدلال و نقض و ابرام نمی خواهد همین دو روایت متواتر کافی است .
مبلغان دینی باید به همان سبک عمار، ابوذر، سلمان، زاره، محمد بن مسلم، صفوان جمّال، حناط قلاء صیقل زیات و حذاء و دیگر مشاغل برگردند و روایات پیامبر و اهل بیت علیهم السلام را برای دیگران بخوانند و دست از اجتهاد و نظر و رأی و کاسبی با دین بردارند .
مردم هم به این فرمایش امام علیه السلام عمل کنند که فرمودند: خذوا ما رووا وذروا ما رأوا، روایات را گوش کنید و عمل کنید و نظر و رأی غیر معصوم را دور بیندازید .
آن روز ، روز موفقیت و روز برگشتن به دین اصیل و اخلاص و معنویت است، شاید در آینده این اتفاق بیفتد، اکنون که امکانش نیست و دور از دسترس، ولی به زودی شروع خواهد شد.
