2021-04-11 20:47:03
#خبر_علمی
تولید پلاستیک از ضایعات ماهی
دانشمندان آمریکایی موفق شده اند پلاستیک هایی از ضایعات ماهی تولید کنند که قابل تجزیه زیستی هستند.
پلی اورتان ها (Polyurethanes) ، نوعی از پلاستیک است که در همه محصولات از جمله کفش ها، لباس ها، یخچال ها و مواد ساختمانی یافت می شوند اما این مواد بسیار متنوع می توانند ضرر زیادی به همراه داشته باشند. این مواد سمی هستند، به کندی تجزیه می شوند و با محیط زیست سازگار نیستند. پژوهشگران آمریکایی اکنون جایگزینی برای این مواد ارائه داده اند که شاید یک گزینه ایمن تر و قابل تجزیه زیستی باشد. این ماده جدید از ضایعات ماهی مانند سر، تیغ، پوست و روده به دست می آید که در صورت استفاده نشدن معمولا دور ریخته می شوند.
"فرانچسکا کرتون"(Francesca Kerton)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: اگر این محصول با موفقیت تولید شود، پلی اورتان مبتنی بر روغن ماهی می تواند نیاز به پلاستیک های پایدارتر را رفع کند. این موضوع مهم است که ما طراحی پلاستیک ها را با یک برنامه بلند مدت آغاز کنیم.
گروه کرتون برای ساخت این ماده جدید، کار خود را با روغن به دست آمده از بقایای ماهی سالمون آغاز کردند. "میخایلی ویلر" (Mikhailey Wheeler)، از پژوهشگران این پروژه گفت: به نظر من جالب است که می توانیم از زباله هایی که مردم دور می ریزند، محصول مفیدی به دست بیاوریم که حتی می تواند روش ساخت پلاستیک را تغییر دهد.
روش مرسوم برای تولید پلی اورتان ها، با مشکلات مربوط به محیط زیست و ایمنی همراه است. این روش به نفت خام نیاز دارد که یک منبع تجدیدپذیر انرژی است و همچنین فسژن که یک گاز بی رنگ و بسیار سمی است. تجزیه بیولوژیکی محدودی که در این روش رخ می دهد، می تواند ترکیبات سرطان زا را آزاد کند. از سوی دیگر، تقاضا برای جایگزین های سازگار با محیط زیست نیز در حال افزایش است. پیش از این، سایر گروه های پژوهشی با استفاده از روغن های گیاهی به جای نفت، پلی اورتان های جدید تولید کرده اند. با وجود این، روش آنها با یک مشکل رو به رو است. زمین هایی که برای پرورش محصولات دارای روغن به کار می روند، می‌توانند برای تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار بگیرند.
ضایعات ماهی از نظر کرتون، یک جایگزین امیدوارکننده هستند. پس از فرآوری ماهی معمولا قسمت های باقی مانده آن دور ریخته می شوند اما گاهی اوقات از آنها روغن استخراج می شود. کرتون و همکارانش، فرآیندی ابداع کردند تا روغن ماهی را به یک پلیمر شبیه به پلی اورتان تبدیل کنند. آنها ابتدا اکسیژن را با روشی کنترل شده به روغن اشباع نشده اضافه کردند تا "اپوکسیدها"(Epoxides) را تشکیل دهند. پس از واکنش اپوکسیدها با دی‌اکسید کربن، مولکول‌های به دست آمده را با آمین های حاوی نیتروژن پیوند دادند تا ماده جدیدی تشکیل شود.
آیا این پلاستیک بوی ماهی می دهد؟ کرتون گفت: هنگامی که این فرآیند را با روغن ماهی آغاز می کنیم، بوی ضعیف ماهی ایجاد می شود اما هرچه مراحل کار پیش می روند، این بو از بین می رود.
پژوهشگران در سایر آزمایش ها، به بررسی احتمال خراب شدن مواد جدید با نزدیک شدن به پایان عمر آنها کردند. ویلر، تکه هایی از آن را در آب خیس کرد و برای سرعت بخشیدن به از بین رفتن، به آن لیپاز اضافه کرد. لیپاز، آنزیمی است که می تواند چربی هایی مانند چربی روغن ماهی را تجزیه کند. ویلر، رشد میکروب ها روی همه نمونه ها را زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این یک نشانه دلگرم کننده است که ثابت می کند مواد جدید احتمالا به سادگی از بین می روند.
کرتون و ویلر قصد دارند تا آزمایش اثرات استفاده از آمینواسید را در تولید و بررسی میزان سازگاری این ماده ادامه دهند. آنها همچنین قصد دارند که ویژگی های فیزیکی این ماده را بررسی کنند تا کاربرد آن را در جهان واقعی مورد ارزیابی قرار دهند.
رفرنس خبر:
https://www.independent.co.uk/news/science/plastic-fish-waste-biodegradable-study-b1826844.html
در مسیر تکامل با داروینو..
@Darwino_ir
104 viewsH, 17:47
D
