¹⁴⁰⁰-¹¹-²² غمی و نوم دیری،زرد کــرده شاخ بـرگمه حس کردمه که پیری، د ها رسونه مرگمـه دور ورم چه ریته،نی چو و پیش و بردی دونی د سینه سوخته،گرتشه دلمه دردی کنم مه جوم لیشی، جو گیره چو و غشم دونم که ها بوینم ،مـــه گـ نـ من و چشم هناسه سـرد سینــم، غمی و کول ها کشه د انتظار ، بهاری ، که دل هه چش و رشه منم او تک درختی،که سی بهار هــه خنم برگ ریخته تل حوشکم د انتظار گـ نـ م چنـی قشنگه دنیام ، وقتی که تونه بینم دونی که توم عشقـت، جوانه زه د سینم بازم روعه بهاری ،که چش هه ها دومش رسم و شو تاری ، یهو کنم ، مــه گومش کشم و کول هزار درد یه سال عازگارن امیـد خستگی دل ، فقط یه ماه بهارن رتن وسر ای چن رو ،بازم غروب غمـت نصیو تو هینه دل، باز دیری بی وسمت دلگیـره آسمونم ، وقتی افتاو می شینه هیسی د دل، ولی چش،نتونه تون بوینه سیروس میرزاوند 345 views14:19
