2023-05-17 18:17:50
یک خبرگزاری: همه چیز پولی است، حتی تابوت! چرا کارگر باید دغدغه‌ی قیمت تابوت و هزینه‌های تدفین را هم داشته باشد؟! فرودستان برای خرج بیماری و تدفینِ اعضای خانواده مجبور به قرض گرفتن با بهره بالا می‌شوند
ایلنا نوشت: هزینه‌های زندگی افزایش یافته است؛ این هزینه‌ها فقط مربوط به زندگی نیست، بعد از پایان یک زندگی، هزینه‌های سنگینی بر دوش خانواده‌های متوفی می‌افتد؛ خانواده‌هایی که عموماً از طبقات فرودست شهری و روستایی هستند و توان تمشیتِ امور خاکسپاری، تغسیل و کفن و دفن را ندارند.
کارگران روایت‌های بسیاری دارند، روایت‌هایی که نشان می‌دهد پای برون‌سپاری‌ها به تمام حوزه‌های زندگی شهروندان باز شده است؛ کارگران در زمانه بیماری، در موارد بسیاری برای آمبولانس پول می‌دهند، برای داروهای بیماران‌شان باید پول بپردازند؛ بسیاری از پزشکان وقتی صحبت عمل جراحی و خدمات درمانیِ ویژه به میان می‌آید، خانواده‌ی بیمار را به نوعی مجبور می‌کنند که به بیمارستان‌های خصوصی مراجعه کنند و «عمل جراحی باکیفیت» را در این بیمارستان‌ها انجام دهند؛ پزشکان متخصصِ بسیاری هستند که با این گفتمان، واهمه در دل خانواده‌ی یک بیمار می‌اندازند: «در این بیمارستان، کیفیتِ عمل جراحی را تضمین نمی‌کنم مگر بیایید فلان بیمارستانِ خاص....»
حالا اگر خدای ناکرده تمام این راه‌های پرهزینه به نتیجه نرسید و بعد از صرف هزینه‌های سنگین، بیمار خانواده فوت کرد، بازهم خدمات شهرداری‌ها برای تدفین و انتقال در موارد بسیاری رایگان نیست؛ در سال‌های اخیر به تدریج جزئی‌ترین خدمات شهری به پیمانکاران و شرکت‌های خصوصی سپرده شده که این شرکت‌ها که با هدف سودآوری نه خدمت به شهروندان پا به میدان گذاشته‌اند، بابت ساده‌ترین خدمات از مراجعان پول می‌گیرند؛ خدماتی که باید به شهروندان – شهروندانی که عوارض شهری و چندین و چند مدل مالیات ریز و درشت می‌پردازند و یک آب معدنی را بدون پرداخت مالیات بر ارزش افزوده نمی‌توانند سر بکشند- رایگان ارائه شود، اما پولی و کالایی‌ست و حالا خبر می‌رسد که پای «کالایی‌سازیِ خدمات شهری» به خدمات فوت و تدفین هم کشیده شده است!
فرض بگیرید کارگری چند میلیون تومان خرج دارو و درمانِ مادر یا پدر بیمارش کرده؛ او را برای مداوا از یک شهرستان کوچک به شهرهای بزرگ یا تهران آورده، این وسط خرج ایاب و ذهاب و اقامت در مسافرخانه یا چادر زدن کنار خیابان روی دستش مانده؛ حالا بعد از اینکه تمام این معالجاتِ سخت بی‌ثمر مانده و پدر یا مادر بیمارِ این کارگر به رحمت خدا رفته، فصل جدیدی از سختی‌ها در کنار غم و عزاداری آغاز می‌شود؛ خدمات پس از فوت غالباً پولی‌ست و کارگر اندوهگینی که تا رسیدن به این مرحله‌ی جانکاه دیگر آه در بساطش نمانده باید برای خیلی چیزها پول بپردازد حتی برای تابوت! تا بتواند جسد بیجانِ عضو متوفی خانواده را به شهر و دیار خود بازگرداند.
گویا عوارضی که شهرداری‌ها از مردم می‌گیرند و مالیات بر ارزش افزوده و مالیات بر حقوقی که شهروندان به خصوص مزدبگیران در مراحل مختلف زندگی می‌پردازند، قرار نیست در سخت‌ترین و غم‌افزاترین مرحله‌ی حیات به کارشان بیاید!
کارگران روایت‌های بسیاری از این نوع دشواری‌ها دارند؛ فرودستانی هستند که برای خرج بیماری و تدفینِ یکی از اعضای خانواده مجبور به قرض گرفتن با بهره بالا می‌شوند یا حتی مجبور می‌شوند خودروی ساده‌ی زیر پای خود را بفروشند؛ این رنج، اصلاً رنج کمی نیست....
@Econ_Fouri
4.1K views15:17
ا
