﷽ بردباری و تواضع امام صادق علیه السلام از سفیان ثوری من | کانال امام رضا(ع)
﷽
بردباری و تواضع امام صادق علیه السلام
از سفیان ثوری منقول است که: روزی به خدمت حضرت صادق علیه السلام رفتم، رنگ مبارک حضرت را متغیر یافتم. پرسیدم که: چرا احوال شما متغیر است؟ فرمود که: من منع کرده بودم کنیزان و مردم خانه را که بر بام بالا نروند. داخل خانه شدم، دیدم که کنیزکی که تربیت یکی از فرزندان من می کرد بر نردبانی بالا می رود و آن پسر را بر دوش دارد. چون مرا دید لرزید و طفل از دستش افتاد و فوت شد. و من از برای مردن طفل متغیر نیستم؛ از برای ترسی که از من بر آن کنیز مستولی شد متغیرم. با آن که حضرت در آن حال دو مرتبه به او فرموده بودند که: تو را آزاد کردم از برای خدا؛ بر تو باکی نیست.[1][2]
و در روایتی وارد شده است که: شخصی از حاجیان در مدینه به خواب رفت. چون بیدار شد هَمیان زرش را نیافت. گمان کرد که دزدیده اند. بیرون آمد. حضرت صادق صلوات الله علیه را دید که نماز می کنند. حضرت را نشناخت. به حضرت گفت که: تو همیان مرا برداشته ای؟ حضرت فرمود که: چند زر در آن همیان بود؟ گفت: هزار دینار. حضرت او را به خانه بردند و هزار دینار به او دادند. آن مرد چون به خانه خود برگشت همیان زر خود را یافت. برگشت و به خدمت آن حضرت آمد به عذرخواهی، و زر را پس آورد. حضرت فرمود که: چیزی که از دست ما به در رفت دیگر به دست ما برنمی گردد. بعد از آن، آن مرد پرسید که: این بزرگوار حمیده اطوار کیست؟ گفتند: جعفر صادق است. گفت: چنین کاری کار مثل اوست.[3][4]
علامه مجلسی گوید: غرض از ذکر این چند حدیث این بود که ملاحظه نمایی که پیشوایان تو که زبده مکونات اند، در حلم و بردباری و شکستگی چگونه بوده اند و با خلق به چه نحو سلوک می کرده اند، تا به ایشان تأسی نمایی و باد نخوت و غرور را از سر به در کنی، و گول شیطان نخوریم ما و تو، که: حرمت خود را نگاه می باید داشت و علم را خفیف نمی باید کرد، و فلان عمل مناسب شأن ما نیست، و اعانت فلان مؤمن موجب نقص قدر ماست. نعوذ بالله من وساوسه و شروره.
