عرب‌سرخی در مورد شورای میانه‌روها: حضورشان در عرصه‌ی سیاسی به | انصاف نیوز
عرب‌سرخی در مورد شورای میانه‌روها: حضورشان در عرصه‌ی سیاسی به عنوان یک جبهه و جمع نیست
فیض‌الله عرب‌سرخی پیرامون شورای میانه‌روها و می‌گوید: مگر این افراد امروز صاحب قدرتی هستند که بتوانند منشاء اقدام خاصی بشوند و راهی را پیش ببرند؟ نه در حاکمیت حضور دارند، نه ابزارهایی مثل رسانه قدرتمند و حزب قوی و یا نظام انتخاباتی متناسبی وجود دارد تا امکان حضور موثر فراهم آورند.
او همچنین در مورد آینده‌ی ائتلاف اصلاح‌طلبان و احتمال دوپاره شدن آن چنین گفت: این بحث‌ها مدت‌هاست در این جبهه وجود داشته ولی چسبندگی میان نیروهای اصلاح طلب به گونه‌ای بوده که این تفاوت نگاه‌ها باعث جدایی‌ها و تقسیم یا انشعاب در این جبهه نشده است.
انصاف نیوز: نظر شما راجع به ایده‌ی تشکیل شورای میانه‌روها چیست؟
این جمعی که شما از آن به عنوان شورای میانه‌روها یاد می‌کنید شورا نیست بلکه جمعی از افراد موثر نظام در گذشته هستند که امروز دستی در قدرت ندارند ولی دغدغه‌های مشترکی در مورد وضعیت کشور و مردم دارند. این افراد اساسا متعلق به یک جریان سیاسی مشترک نیستند بلکه تنها ویژگی‌های مشترکی دارند، بنابراین حضورشان در عرصه‌ی سیاسی به عنوان یک جبهه و یک جمع نیست تا بتوانیم از آنها به این عناوینی که شما می‌گویید یاد کنیم. البته ممکن است در انتخاباتی، از یک چهره‌ی مشترک حمایت کنند، اما باز این هم به عنوان داشتن یک نامزد مشترک نیست.
این را باید درک کرد که نزدیک‌ترین این نیروها مثل آقای خاتمی و آقای روحانی هم به یک جبهه سیاسی واحد تعلق ندارند اما دغدغه‌های کاملا مشترک در ارتباط با شرایط فعلی کشور و مردم دارند لذا در برخی مقاطع به مشورت و تبادل نظر می‌نشینند اما من باورم این نیست این جمع بنای کار مشترک سیاسی داشته باشند. تا جایی که من می‌دانم بعضا نشست‌هایی با یکدیگر دارند که راجع به وضعیت کشور تبادل نظر کنند و از نظر یکدیگر مطلع شوند.
انصاف نیوز: آیا در شرایط کنونی این شورا راهی از پیش خواهد برد؟
ممکن است یک جمع در تحلیل وضعیت مواضع نزدیک به هم داشته باشد اما اینکه آیا برای حل یک مشکل هم راه‌حل مشترک وجود دارد یا خیر بحث دیگریست. در مسائل عادی هم می‌بینیم یک درد می‌تواند حسب سلیقه‌های مختلف درمان‌های متفاوتی داشته باشد.
بنابراین ارزیابی من از این جمع و نشست‌هایشان و رفتار سیاسی این افراد چنین نیست که بخواهند به یک جبهه‌ی سیاسی مشترک برسند. قضاوتی هم ندارم که آیا در این مورد بعدا به چنین نقطه‌ای برسند یا خیر. اما اینکه امروز چنین جمع‌بندی‌ای وجود داشته باشد و چنین مسیری در حال طی شدن باشد را بعید می‌دانم. مهم‌تر از آن، اینکه مگر این افراد امروز صاحب قدرتی هستند که بتوانند منشاء اقدام خاصی بشوند و راهی را پیش ببرند؟ نه در حاکمیت حضور دارند، نه ابزارهایی مثل رسانه قدرتمند و حزب قوی و یا نظام انتخاباتی متناسبی وجود دارد تا امکان حضور موثر فراهم آورند.
