2022-04-06 11:23:59
با رنج بی‌عشقی به سر بردم زمانم را
رنجی که می‌سوزاند مغز استخوانم را
پیش از تو دزدیدند دستانِ چه بسیاران
از من تمام سهم من از آسمانم را
هم غنچه‌های نوجوانم را لگد کردند
همه ساقه‌های نازک و ترد و جوانم را
گنجشک بودم که دم طوفان شکست آخر
هم بال پرواز مرا، هم آشیانم را
تا آمدی تو، صبح آمد، ذره ذره کشت
خورشید تو فانوس‌های نیمه‌جانم را
از عشق‌ها نه، از توهم‌های پیش از تو
خالی شدم، پر کرد عشق تو جهانم را
در آسمان آبی چشمت رها کردی
قلبِ اسیرِ توی دست این و آنم را
از آنچه که بر من گذشته حرف‌ها دارم
بنشین که در گوشت بخوانم داستانم را
بنشین که دردم استخوان‌سوزست و مدت‌هاست
واکرده بند از بندم و بسته دهانم را
بنشین بگویم، گرچه به گفتن نمی‌آید
دردم بریده هم زبان و هم امانم را
ای آنکه سرریز یقین کرده پس از عمری
عشقش دلِ به اهلِ دنیا بدگمانم را
ای بندِ آغوش عزیزت عین آزادی
بسپار به قلاب عشق خویش جانم را
فاتیما رنجبری، فروردین ۱۴۰۱
448 viewsفاتیما رنجبری, edited 08:23
F
