ترک‌ها و کردها؛ نزاع ناسیونالیست‌ها، سکوت روشنفکران تنش بین | No
ترک‌ها و کردها؛ نزاع ناسیونالیست‌ها، سکوت روشنفکران
تنش بین گروهی از ترک ها و کردها، هر از چندی به بهانه‌ای، همانند زخمی کهنه سر باز می کند، زخمی که در سکوت روشنفکران دو طرف ابعاد شرم آوری پیدا کرده است. این بار پخش یک موسیقی کردی در کنار دریاچه ارومیه سر این زخم را باز کرده است، که اگر زخمی نبود صد قطعه موسیقی مانند این هم توجه کسی را جلب نمی کرد. ماجرا اما به اینجا کشید که یکی عکس کردهایی (زنان و کودکان و مردان پناه آورده) که در دهه ۶۰ و ۷۰ به ایران آمدند و در آذربایجان غربی ساکن شدند را سوار بر کامیون توییت می کند و می نویسد: «همانطور که آمدید، می روید» و آب از آب روشنفکران دو طرف تکان نمی خورد. از سوی دیگر روح اله حضرت پور اصطلاح «غربتی های تفرقه افکن و تروریست های بی هویت» را برای کردها بکار می برد، باز روشنفکران دو طرف ترجیح می دهند خاموش بنشینند و این آتش مجازی را که بزودی در انتخابات شورای شهر ارومیه به صف کشی ترک و کرد می انجامد، نظاره کنند. دیگری به دوران سمیتقو در پایان دوره قاجار ارجاع می دهد که کردها، ترک‌ها را کشته‌اند و او اکنون سلاح آبایی را صیقل می دهد. ناسیونالیسم خاک و تاریخ می تواند عقب تر هم برود، همچنانکه ناسیونالیست‌های مرکز تا هخامنشی می روند. اما نظاره گر اصلی قدرت حاکم است که با نیشخندی بر لب این نزاع حیدری نعمتی را مشاهده می کند و بر آن بنزین می ریزد. ناسیونالیسم خاک در همه ابعاد در حال گسترش است و روشنفکران جسارت عبور از این نوع ناسیونالیسم را نمی یابند و برخی از روشنفکران اساسا از ترس ناسیونالیست های دو طرف جرات نمی کنند سخنی به زبان بیاورند. ناسیونالیست ها در این دعوا رسما می گویند کردها مهمانان ارومیه اند، مهمان اذربایجان اند، این ادبیات تفاوتی با ادبیات مهاجرستیزترین احزاب و ناسیونالیست‌ها در کشورهای غربی ندارد. این ادبیات است که نیازمند دخالت شجاعانه روشنفکری است. سخن گفتن از چیزی که ضد انسانی و ضد بشری است. ما هر روز با تمام این ادبیات بعنوان ادبیات نژادپرستی در ستیزیم. ناسیونالیسم، وطن و خاک و سرزمین را جایگزین انسان می کند، به همین دلیل هم هست که بر اساس آن مخالفان را بعنوان وطن فروش و خائن به خاک وطن و مانند آن زندانی می کند، شکنجه می کند و ترسی از کشت و کشتار برای وطن و خاک و سرزمین و امنیت ندارد. ناسیونالیسمی که خاک را جایگزین درد و رنج انسان‌ها می کند، پتانسیل آن را دارد که در فرصت تاریخی مناسب به کشت و کشتار و نسل کشی منتهی شود و این را تاریخ نشان داده است چرا که همانطور که «بردلی کمپبل» در اثر درخشنان «هندسه نسل کشی» می گوید، نسل کشی را باید همچون سیاست کنترل اجتماعی فهمید. معنای آن این است که آنرا باید در روندی از کنترل اجتماعی فهمید که سرانجام در وضعیت افراطی به نسل کشی می کشد. استدلال برخی از فعالان ترک شبکه های اجتماعی این است که کردها مدعای سرزمینی دارند، نقشه های کردستان بزرگ منتشر می کنند که تا تبریز را نشانه گرفته است. دقیقا به همین دلیل است که ضرورت انسانی حکم می کند که روشنفکران دو طرف، کار را از دست ناسیونالیست های نقشه کش دو طرف بگیرند. آذربایجان نامی است نشان دهنده یک فرهنگ، یک ملت، کردستان نامی است نشان دهنده یک فرهنگ و یک ملت و و نه فقط یک قطعه خاک، و این ناسیونالیست ها هستند که مایلند این مفاهیم به خاک تقلیل پیدا کند. در وضعیت ویژه ایران حاکمیت مرکزی به شدت علاقمند به چنین دعواهای منطقه ای بین مردم است، بهترین سیاست کنترلی برای حاکمیت تا وقتی واقعا تضعیف نشده باشد چنین سیاستی است اما ماجرا تازه از آنجا شروع می شود که روزی حاکمیت مرکزی تضعیف شود، آن روز مشخص نیست کدام خانواده، کدام زن و مرد، کدام کودک قربانی نفرتی می شود که در طی سالیان انباشته شده باشد. کار روشنفکران این است که وارد مسائل دشوار شوند، وگرنه مسائل ساده دو دو تا می شود چهار تا را هر کسی می تواند حل کند، صدای روشنفکری کرد و ترک که متاسفانه در چنین وقایعی به شدت ضعیف به گوش می رسد در چنین مواقعی است که محوری و اساسی است. #ترک #کرد راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com @GoftandNO
