گفتگو با کیهان خانجانی داستان نویس گیلانی / جوایز ادبی فقط باعث ترشح آدرنالین نویسنده می شوند
باید تکلیف خود را با این دو جمله روشن کنیم: «ما در ایران هیچ چیزمان به هیچ چیزمان نمی‌آید.» و «ما در ایران همه چیزمان به همه چیزمان می‌آید.» من به دومین گزاره معتقدم. اگر از این زاویه نگاه کنیم صادرات داستان ما به مانند سایر صادرات است. در وضعیت اقتصادی، کشوری تک محصولی (نفت) هستیم، در وضعیت ادبی نیز کشوری تک محصولی(بزرگان شعر کلاسیک) هستیم. آیا به غیر از نفت، محصول صادراتی نداشتیم؟ داشتیم.
آمرانِ مجوز، مصرف کنندگان زبانند. با همان زبانی حکم می رانند که نویسندگان می آفرینند. بیایید حد اختیارات را به نویسنده واگذار کنید. در صورت واگذاری حدود اختیارات به نویسنده، چنان‌چه کسی شاکی داشت، چه شخصیت حقیقی و چه شخصیت حقوقی، نویسنده پاسخگوی اثرش خواهد بود؛ باید هزینه بدهد و این اول شرط عاشقی است
متن کامل را اینجا بخوانید
http://guilantitr.ir/?p=22838
با گیلان تیتر رویدادها را تحلیل کنید:
@guilantitr
