کیسی گفت: «آدم به محل زندگیش عادت می‌کنه، دل کندن ازش سخت می‌ش | یادداشت‌های یک روانپزشک

کیسی گفت: «آدم به محل زندگیش عادت می‌کنه، دل کندن ازش سخت می‌شه. آدم به یه طرز فکرم عادت می‌کنه، ول کردن اونم سخته. من دیگه واعظ نیستم؛ ولی بیشتر وقت ها بی‌اختیار دست به دعا برمی‌دارم، بدون این که به کاری که دارم می‌کنم فکر کنم.»
(خوشه‌های خشم، ستاین بک، اسکندری)
پ.ن: مثل این‌که واقعا همین طوره. ولی واقعا این یکی از مسخره‌ترین نیاز های انسانه‌. هیچ گوساله‌ای به طویله‌ش تعصب نداره و همیشه اگه یه چراگاه سبزتر پیدا کنه یک لحظه‌ دلبستگی به چراگاهی که توش زندگی می‌کنه مانع حرکتش به سمت چراگاه بهتر نمیشه. همه‌ی حیوانات دلبستگی بین فردی مخصوصا در رابطه‌ی مادر و فرزندی دارن ولی ظاهرا دلبستگی مکانی، دست کم با این شدت زیاد و فجیع، فقط مخصوص انسانه. دلبستگی به بتون و آجر و میل‌گرد و تیرآهن!!!! اون‌هم با این وضعیت جاده‌ها و ساختمان‌هایی که ماداریم! به خونه‌هایی که با یه زلزله‌ی ۴ ریشتری می‌ریزن، و چه بسا خود به خود یه هویی می‌ریزن، خیلی مسخره‌س که آدم دلبستگی و نوستالژی و این حس‌های مزخرف داشته باشه!
@hafezbajoghli