لبیک قاسملو یا اولین جام زهر خمینی؟! امشب، شب یلدا، مصادف است | Hemn Seyedi, political analyst @hemnseyedi
لبیک قاسملو یا اولین جام زهر خمینی؟!
امشب، شب یلدا، مصادف است با تولد زنده‌یاد دکتر قاسملو ، رهبری که امروز بیش از همیشه جای خالی‌اش احساس میشود.
در این یادداشت به جای تجلیل از شخصیت این رهبر کاریزماتیک، سعی می‌کنم به یک ابهام/اتهام مرتبط با ایشان پاسخ دهم.
این روزها که در انقلاب نوین مردم ایران، جایگاه مردم کردستان، احزابشان و رهبرانشان بیش از همیشه برجسته شده شماری از دشمنان قاسملو عکس و جمله‌ای از او را منتشر می‌کنند که گویا ایشان به خمینی لبیک گفته!
آنها صرف نظر از اینکه در همان آغاز، واژه «پیام» را حذف می‌کنند (به دروغ می‌گویند قاسملو به خمینی لبیک گفته، در حالی که چنین نیست بلکه واکنش قاسملو به «پیام» خمینی بود، نه به خود خمینی!) اما حاضر نیستند بگویند این پیام چه بود؟ تاریخ این پیام کی بود؟ علت ارسال این پیام چه بود؟ با این ابهام ها، آنها چنین القا می‌کنند که گویا قاسملو با خمینی همراهی کرده است. خلاصه پیام خمینی، نوشیدن اولین جام زهر خمینی بود!
تاریخ این پیام ۲۶ آبان ۱۳۵۸ بود، نه آنگونه که القا می‌کنند که گویا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ بوده! واکنش قاسملو و مردم کردستان به پیام ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ خمینی واضح بود که نه تنها با آن همراهی نکردند بلکه در اولین فرصت ممکن، در رفراندوم جمهوری اسلامی آری یا خیر، تکلیف خود را به پیام ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ خمینی روشن کردند.
اما حالا که تاریخ آن پیام معلوم شد ببینیم محتوی پیام ۲۶ آبان ۱۳۵۸ خمینی چه بود. محتوی آن، پس گرفتن پیام سه ماه پیش او بود. پیامی که در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ فتوای قتل عام مردم کردستان را صادر کرده بود. سه ماه پس از آن فتوا -یا دقیق‌تر بگویم، ۸۹ روز پس از آن دستور حمله وحشیانه خمینی- او فهمید که نقشه‌اش برای اشغال کردستان عملی نمی‌شود. همزمان درگیر دردسر تازه‌ای شده بود به نام اشغال سفارت آمریکا.
به همین دلیل در ۲۶ آبان ۱۳۵۸ فتوای سه ماه پیش خود را پس گرفت و به عبارتی، اولین جام زهرش را نوشید! اینبار او به جای پیام جنایت و کشتار، پیام صلح و مذاکره به کردستان فرستاد و از همه مواضع قبلی‌اش عقب‌نشینی کرد.
طبیعی است که در چنین شرایطی در حالی که به مدت سه ماه همه شهرهای کردستان زیر حملات وحشیانه سپاه و ارتش بودند و هزاران نفر کشته و مجروح شده بودند، حالا که رهبر جمهوری اسلامی کوتاه آمده است، قاسملو نمی‌تواند بگوید خیر ما تا فتح تهران کوتاه نخواهیم آمد! در حالی که تنها پنج درصد خاک ایران، پنج درصد نیروی انسانی ایران و پنج درصد منابع مالی ایران را در اختیار داشت و بقیه مردم متاسفانه یا همراه خمینی بودند یا سکوت کرده بودند.
قاسملو از پیام خمینی استقبال کرد و این استقبال از سوی روزنامه‌نگار مربوطه به عنوان لبیک به خمینی در تیتر روزنامه نوشته شد و به همین دلیل واژه لبیک داخل گیومه قرار گرفته است، یعنی این واژه اقتباس خود روزنامه‌نگار بوده.
اما دکتر قاسملو در همان واکنش، تسخیر سفارت آمریکا را محکوم کرد که نشان می‌داد او و خمینی به دو جهان کاملا متضاد تعلق دارند. دو رهبر که یکی خود را نماینده خدا می‌دانست و دیگری خود را نماینده مردم!
یاد دکتر قاسملو تا ابد در دل ما زنده خواهد ماند. هر روز بیش از پیش، شخصیت ممتاز او برای شماری دیگر از مردم ایران و جهان عیان میشود. مردی که ۴۰ سال پیش از زمانه خود می‌زیست.
