بزرگترین اشتباهی که توی زندگیم به صورت مکرر انجام دادم،این بود که وقتی یکی مقابلم اشتباه می‌کرد به روی خودم نمیاوردم که چقدر اون رفتار زشت من رو ناراحت کرد،چقدر توی خلوتم به اون موضوع فکر کردم و چقدر هر بار توی روانم آشوب به پا می‌شد.
اینکه بارها کم لطفی ها،بی ادبی ها،و گاهاً بی شعوری هارو به روی کسی نمیاوردم که اون ها رو برای خودم نگه دارم هیچ سودی برای من نداشت.
حالا اگر یک بار خلافِ اون چیزی که همیشه رفتار می‌کردم رفتار کنم میشم آدم بَده‌ی قصه‌ی اون‌ها.
در این صورت،تنها اتفاقی که میوفته اینه که انتظار آدم‌ها رو از خودت بالا میبری و این جا هیچ کسی جز خودت مقصر نیست.
شاید اون آدم‌ها اصلا‌‌ً نمیدونستن تو کجا ناراحت شدی،کجا رنجیدی،کجا رفتارشون پسندیده نبوده
چون خودت در مقابلشون سکوت کردی،چون خودت لبخند زدی.
پس اگر بعد از بارها گذشت،یک بار اعتراض کنی،اون‌ها هستند که از تو میرنجند.
اینجا مقصر اصلی تویی.
منم.
مقصر اصلی هر آدمیه که موقع رنجیدن سکوت میکنه.
#فرزانه_صدهزاری
@hoshang_ebtehaaj
