2022-07-17 18:12:53
غیبت تکنولوژی در سیاست عمومی
تکنولوژی تنها ابزار نیست بلکه فرهنگ و جهان‌زیستی با خود به همراه دارد.
روح‌الله اسلامی، عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد
هر شهروند جهان‌زیستی دارد که در آن سبک زندگی‌ای را مطلوب یا مضر می‌داند و اگر معیاری برای مداخله در اجتماعات تعریف نشود، دستورات فردی و اغلب بی‌ثبات مبتنی بر اراده‌های معطوف به قدرت می‌تواند دل خلق را ریش کند و در پوستین آنها افتد.
آنچه در چرخه سیاست عمومی ایران در غیبت به سر می‌برد کم‌توجهی به علم و دستاوردهای بشری است، به نحوی که تکنولوژی که دستاورد علم است به حاشیه کشیده شده است. بسیاری از اولویت‌های سیاست‌گذاری نهادهای اداری و سیاسی در ایران به علت ضعف تکنولوژی به نظرگاه‌های شخصی و اراده‌های شهروندآزار بدل شده است.
وقت نهادهای سیاسی و اداری در ایران به اموری شخصی و مطالباتی سپری می‌شود که فلسفه ذاتی آن نهاد نیست و اساسا به قلمروی موضوع عمومی ارجاع ندارد. تکنولوژی دستاورد علم است و علم ماهیتی جهانی دارد که مشارکت دانشمندان رشته‌های مختلف با صرف وقت و هزینه و تجربه‌های بزرگ آن را خلق کرده است.
در اکثر موضوعات عمومی فهم مسئله در غیبت تکنولوژی شکل گرفته است. در غیبت تکنولوژی، مسئله ساده و راهکار به صورت بسیار بدیهی به دور از تجربیات بشری جامعه را دچار اضطراب و آشفتگی و ملک را به سمت نابسامانی سوق می‌دهد.
جوامع پیچیده شده‌اند و برای همه امور از سطح کلان که سیاست‌های اقتصادی و سیاست خارجی و دادرسی را دربرمی‌گیرد تا سطح خرد که امور زندگی روزمره را شامل می‌شود، دارای تکنولوژی شده‌اند. بدون تکنولوژی فهم و راهکار دادن برای مسائل بی‌معنا است و نه‌تنها سیاست دچار شکست خواهد شد و اهداف سیستم به شکل شعاری پدیدار می‌شود که زمینه مردم‌آزاری نیز فراهم میگردد.
برای همه مسائل تکنولوژی وجود دارد و این تکنولوژی در علوم مختلف با تجربیات جهانی پیچیده‌ترین مسائل را حل و فصل می‌کنند. در غیبت تکنولوژی انتخاب مسئله عمومی و به خصوص راهکار حل آن سر از ناکجاآبادی ساده درمی‌آورد که تاب ایستادگی در برابر واقعیت‌ها را نخواهد داشت.
نام نهی تکنولوژی به عنوان روبنا و تقدم‌بخشی فرهنگ بر تکنولوژی که رهاورد رویکردهای پسامدرن، انتقادی و جماعت‌گرا است، باعث شده است نگاه ابزاری به تکنولوژی شکل گیرد، اینکه می‌توان فرهنگ و تکنولوژی را از یکدیگر جدا کرد و به راحتی با دمیدن روح فلسفه یا دکترین به سیاست‌گذاری تنها در سطوح اجرایی از آن استفاده کرد.
تکنولوژی تنها ابزار نیست بلکه فرهنگ و جهان‌زیستی با خود به همراه دارد که در صورت‌بندی موضوعات و ارائه راهکارهای متناسب با واقعیت کاربرد دارد. بشر در حال توانمندتر شدن است و به مدد علم و تجربه جهانی و همکاری‌های بین‌الملل به تدریج مشکلات را حل و فصل و زندگی را راحت‌تر می‌سازد.
تفاوت‌های اجتماعی و ذهنیت‌های منزوی توانایی ارتباط با علم و بهره‌مندی از تکنولوژی را از دست می‌دهند و پس از چندی چرخه سیاست‌گذاری اولویت‌های اصلی خود را از دست داده و به سمت امور انحرافی و اراده‌های شخصی معطوف به قدرت حرکت می‌کند.
متن کامل را در سایت سازندگی بخوانید
http://saazandegi.ir/post-87
@saazandeginews
130 views15:12
ا
