#حواشی_سیاسی رای ممتنع عراق به تمدید تحریم ایران؛ رای قاطع م | دانش تفسیر سیاسی
#حواشی_سیاسی
رای ممتنع عراق به تمدید تحریم ایران؛ رای قاطع منفی ترکیه به آن
تفسیر خبر
در حالی در ماه گذشته یک سری جنجال های لفظی بین ایران و ترکیه در گرفت که البته بعدا رفع شد و عدم غرض ورزی ترکیه اثبات شد ولی در آن زمان نیز ترکیه بیان داشت که ایران سزاوار با ترکیه رفتار نکرد چراکه همیشه در سخت ترین زمان تحریم در کنار ایران بود و زیر بار فشار آمریکا نرفت؛ از این گفته میتوان یک خروجی گرفت و آن این است که هرچقدر کشوری به سمت سیاست مستقل پیش رود بیشتر به نفع ایران است. این مساله در قضیه قطر و محاصره شدن توسط کشورهای عربی نیز مشهود است.
سیاست مستقل ترکیه سوای از هرگونه تبلیغات علیه آن حداقل امروز بار دیگر به نفع ایران تمام شد. عراق تا قبل از تصویب اعلامی مجلس خود پس از شهادت سردار سلیمانی مخالف رسمی خروج کامل نیروهای آمریکا از خاک خود بود و از این رو این نگرش آن را به آمریکا وابسته تر نیز میکرد بنابراین در همراهی با سیاست های آمریکا علیه ایران طوری رفتار کرده که ژست میانه بگیرد ولی از دید تحلیل ما باز گرایشش به آمریکا است اما در بحث تحریم علیه ایران حتی اگر مخالف آن نشود بصورت ممتنع برخورد میکند که باب میانه باشد. به نظر میرسد به ویژه در هرزمان تنش ایران و آمریکا شدید میشود وزن تمایل عراق بیشتر به آمریکا است. نمونه اش را میتوان تلاش الکاظمی برای آرام کردن اقدامات ایران در عراق بیان داشت که صریح میخواهد که عراق نباید محل درگیری طرفین بشود پس تلویحا و آشکار از ایران درخواست تمکین میکند؛ برخی شاید با تحریک غرب منفعت شهادت سردار سلیمانی را در جهت بازگرداندن حاکمیت عراق به عراقی میبینند و حتی خبر اطلاع از عملیات آمریکا علیه سردار را خبرگزاری ها تیتر میکنند. این جنجال قطعا کار آمریکایی ها است
باید گفت نفوذ ایران بر عراق یک امر مطلق نیست بلکه نسبی است. هرگز عراق تحت نفوذ کامل ایران نبوده است اما ایران نیروها و بازوهای قدرتمند و وفادار به خود,در عراق دارد و همین مساله عراق را در برابر ایران نیز مجبور به تواضع میکند اما بهرحال به نظر نمیرسد که قافیه استقلال خود را بخواهد با آن تبلیغاتی که برای استقلال خود میکند بخواهد ببازد. امروز وضعیت ایران از باب قدرت و نفوذ غیرقابل انکار است به طوری خطر هلال شیعی حتی توسط کشورهای عرب مطرح میشود ولی مفهوم آن عمق نفوذ است نه عمق تسلط بر کشور عراق، بهرحال ایران بدنبال حفظ حاکمیت و احترام عراق است.
به نظر میرسد اگر عراق مثل ترکیه به سمت استقلال سیاسی پیش میرفت میتوانست در کنار ایران بهتر قرار بگیرد اما مشکل عراق این است که تبدیل به میدان رقابت آمریکا و ایران شده است، عقب نشینی هر دو غیر ممکن است. آمریکا با ژست بخشیدن استقلال و حاکمیت عراق سعی دارد در قبال ایران که بدنبال گسترش نفوذ است حیله خنجر از دوست را بکار ببرد. در مقابل ایران بر اساس سیاست واقع گرایانه نیز میداند که اگر از نفوذ کوتاه بیاید عراق میدان بازی و یکه تازی آمریکا خواهد شد. بنابراین در این بازی، از نظر وزن و موقعیت کارت بازی آمریکا نسبت به ایران مزاحم دست دوم تلقی میشود! دلیلش ژست آن است که بیان شد. اما واقعیت این است که ایران برای حفظ امنیت و منافع ملی خود مجبور است در خارج از مرزها فعالانه عمل کند و بهانه ها را به جان بخرد. جلب دوستی عراق با ژست احترام به حاکمیت و بازسازی عراق، تاکید روی فرهنگ مشترک و ... نیز شاید بتواند عراقی ها را در این معادله راضی کند ولی قطعا سیاستی است که عراق به عنوان باج میپذیرد! اما با احتیاط نسبت به امنیت خود از جانب اقدامات ایران در عراق!
حال در حالی که عراق تحت فشار آمریکا است چه باید کرد تا این کشور مثل ترکیه سیاست های آشکارتری از حمایت ایران نشان بدهد؟ فاصله و قیاس بسبار دور است اما به نظر میرسد فعلا ترکیه راه خود را یافته ولی جاده ی عراق پیچیده و نیاز است فرمان سیاست در دست ایران نیز بچرخد. ایران بعد از شهادت سردار سلیمانی واکنش نظامی خود را نشان داد و باز اعلام انتقام میکند، با تصویب مجلس عراق برای خروج نیروهای آمریکایی سعی کرد که ورق بازی به جای اخراج ایران به آمریکا بیفتد ولی مساله ی مهم شاید عدم توانایی کامل در همراه کردن گروه های با نفوذ یا شخصیت های دیگر عراقی است که دنبال ایستادن در نقطه ای بالاتر از ایران و آمریکا برای مدیریت روابط و به نفع عراق و گاه ژست ناسیونالیست هستند. شاید ایران نیاز به گفت و گویی مفصل با این افراد دارد و از,طرفی باید سه مساله را حل کند： نفوذ خود را چگونه در عین حفظ استقلال و حاکمیت عراق تنظیم کند؟ دوم؛ چگونه بین نیروهای مختلف عراقی سیاست گسترش ارتباطات همسو ایجاد کند؟ سوم؛ آیا در قبال آمریکا از دریچه هم خود و هم عراق برنامه جامع تدارک دیده است؟
