#استراتژی_سیاسی واکنش رسانه های اروپایی به خبر تصمیم ایران | دانش تفسیر سیاسی

#استراتژی_سیاسی

واکنش رسانه های اروپایی به خبر تصمیم ایران برای صادرات گاز به اروپا

نفت خبر

سخنان مجید چگنی مبنی بر ارزیابی امکان صادرات گاز ایران به اروپا مورد توجه رسانه‌های خبری دنیا قرار گرفته است‌.

خبرگزاری فرانسه گزارشی در این باره منتشر کرده و بسیاری از رسانه‌ها همین گزارش را بازنشر کرده‌اند. سخنانی که از چشم رسانه‌های صهیونیستی نیز دور نمانده و تایمزآواسرائیل به آن پرداخته است.

در گزارش خبرگزاری فرانسه به ذخایر عظیم اما معطل مانده گاز ایران اشاره شده است که تحت تاثیر تحریم‌های یکجانبه ایالات متحده قرار گرفته‌.

گزارش به شکل طبیعی به وابستگی اروپا به گاز روسیه اشاره می‌کند و گریزی نیز به عراق می‌زند که واردکننده گاز ایران است.

این مطلب می‌نویسد عراق برای پرداخت بهای گاز به ایران از "روشی پیچیده" استفاده می‌کند که ناقض تحریم‌ها نباشد هرچند برای واردات گاز ایران معافیت دارد.

خبرگزاری فرانسه همچنین از اشتیاق اروپا در شرایط کنونی برای احیای برجام می‌گوید.

تفسیر خبر

ایران هرگز نمی تواند انرژی به اروپا صادر کند مگر از دو اهرم فشار رهایی یابد: روسیه و غرب. نه روابط با روسیه چنان است که چنین کاری شود نه روابط غرب با ایران چنین زمینه ای را ایجاد کرده است.

روسیه بخوبی از مشکلات ایران با غرب آشنا است.مهمترین مشکل پرونده هسته ای ایران است و آنچه حل این پرونده را مشکل خواهد کرد دو اهرم است: سیاست رو به تزاید ایران در گرایش به شرق و زمان بر بودن برقراری روابط پایدار با غرب. سیاست رو به شرق ایران سکان کشتی سیاست را به سمت شرق برده است و به نظر نمی رسد ایران بتواند در صورت حل پرونده به سمت همکاری با غرب نیز پیش برود. مزیت همکاری با غرب اگر نباشد حتی سیاست آب باریکه منافع مشترک با غرب مستاصل خواهد بود. مورد دوم زمان بر بودن رابطه است این زمان بری به معنای اولاً گشودن بازار ، پایدار سازی بازار و ضمانت انتقال و داد و ستد است. ایران تا بخواهد روابط برقرار کرده و قرار داد خرید تنظیم کند و بفرشد زمان زیادی نیاز است. به قول کارشناسان حتی یک سال نیاز دارد تا فقط 500 هزار بشکه تولید خود را اضافه به بازار وارد کند.

اگرچه احتمال استفاده از ظرفیت ایران برای انتقال انرژی به اروپا یک گزینه است اما باید در نظر داشت که ایران ممکن ترین راه انتقال انرژی را در دو حالت دارد: از طریق قفقاز و پیوستن به لوله انرژی آذربایجان به اروپا و دوم استفاده از مسیر عراق، سوریه و اروپا. هر دوی این پروژ ها عقیم اند. چون نه سیاست خارجی ایران به این سمت حرکت کرده است و نه این پروژه ها حتی گزینه ایران را روی میز دارند. به علاوه ایران فقط سه راه برای دور زدن فشار روسیه دارد: یکی کاستن نقش روسیه در سیاست خارجی از جمله در پرونده هسته ای، دوم اهرم فشار غرب در بحبحوحه جنگ غرب اوکراین برای پیوستن ایران به خطوط قفقاز، سوم اقدام خودسرانه در استفاده از مسیر جنوب تا سوریه. در غیر اینصورت ایران تنها باید چشم به صادرات انرژی به چین، کره، ژاپن و هند و ...داشته باشد که بحث آنها با خوش بینی همراه نیست مثلاً چین همکاری هایی با کشورهای عربی آغاز کرده است که ایران را دور میزند و احتمالا قیمت خرید انرژی متفاوتی با ایران را بخواهد کلید بزند. به هر حال باید گفت انرژی ایران نمی تواند یک منظومه ساده انگاری رغبت غرب و فروش به غرب صرف باشد!
──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═──