صفت حلم مثل دیگر صفات نیست که بگویید: امام و پدر آسمانی من که قرار است به آنها ملحق بشوم ، یک صفتی دارند که شایسته است من هم به آن متصف بشوم.
داستان فقط این نیست.
بلکه اساسا حلم صفتی است که اگر کسی آن را نداشته باشد به هیچ وجه به امام نمی رسد.
#حلم به معنای خودداری از هیجانات نفس است.
باید بر خودمان واجب کنیم که با حلم، جلوی هیجانات خود را بگیریم.
گفتیم امام منتهای حلم است #ومنتهی_الحلم این ویژگی یک مقوله ی کلیدی است که امام هادی علیه السلام در آغاز این زیارت به آن اشاره می کنند. نکته: صدها صفت دیگر در مورد ائمه داریم. ولی در قدم های نخستین حضرت صفات #منتهی_الحلم را بعد از #خزان_العلم بیان می کند.
ائمه صفات زیادی دارند که اگر یکی یا چند تا از آنها را نداشته باشیم ، هرچند ممکن است برای ما نقیصه ای بشود که موجب فاصله با آنان بشود؛ اما بدون صفت حلم، تقرب به آنان محال است.
یعنی با صفتهای دیگر می توان به امام نزدیک شد ؛ اما بدون حلم امکان تقرب وجود ندارد.
و اگرکسی حلیم نباشد اساسا به امام ملحق نمیشود. چون حلم جزء صفات اصولی است.
بدون #حلم نه تنها کسی به آنان ملحق نمی شود، بلکه از خانواده آسمانی و ریشه‌ی خودش بسیار دور می‌افتد.
