https://bit.ly/2TXUFiu تا پیش از کشتارهای دسته‌جمعی ۱۳۶۷ بیشت | عدالت برای ایران
https://bit.ly/2TXUFiu تا پیش از کشتارهای دسته‌جمعی ۱۳۶۷ بیشتر زندانیان سیاسی طیف چپ که در زندان‌های تهران اعدام می‌شدند، در گورهای انفرادی در خاوران دفن می‌شدند. هرچند خانواده برخی زندانیان که در سال‌های نخست دهه ۶۰ اعدام شده‌اند احتمال می‌دهند که عزیزان‌شان در گور دسته‌جمعی دفن شده‌اند.
اطلاع از محل دفن اعدام‌شدگان نیز پیرو رویه مشخصی نبود. در برخی موارد هنگام اعلام خبر اعدام گفته می‌شد که فرد اعدام شده در خاوران دفن شده و نشانی آن نیز بر اساس شماره‌هایی که در دیوار خاوران گذاشته شده بود یا شمارش قدم‌ها از یک نقطه خاوران به آنها داده می‌شد. در برخی موارد بدون دادن نشانی فقط به آنها گفته می‌شد که جسد در خاوران به خاک سپرده شده، در بسیاری موارد نیز پاسخ مشخصی به خانواده‌ها داده نمی‌شد و فقط پس از ماه‌ها پیگیری و مراجعه به آنها اعلام می‌شد که محل تقریبی دفن فرزندشان کجا است.
برخوردی که با مادر بهکیش شده، تجربه مشترک بسیاری از مادران و خانواده‌ها است: جسد هیچ کدوم از بچه‌هام رو به من ندادند. داغ فرزند خیلی سخته. اون‌هم نه یکی نه دو تا پنج تا، با دامادم میشه شش تا. هر چه فریاد می‌زدم، التماس می‌کردم، بگید کجا خاک‌شان کرده‌اید؟ نگفتند. مدت‌های طولانی در راه اوین و بهشت زهرا سرگردان بودم. به بهشت زهرا می‌رفتم می‌گفتند: برید از اوین بپرسید ما نمی‌دانیم. به اوین می‌رفتم می‌گفتند: برید از بهشت زهرا بپرسید ما نمی‌دانیم. آخر، یکی از مامورهای بهشت‌زهرا دلش به حال ما سوخت و آدرس خاوران رو داد که با همسرم به خاوران رفتیم و دیدیم چه فاجعه‌ای اتفاق افتاده است. نیره جلالی مهاجر مشهور به «مادر بهکیش»، از مادران خاوران، در دی ماه ۱۳۹۴ درگذشت. ***** بیشتر بخوانید: «داستان ناتمام، مادران و خانواده‌های خاوران، سه دهه جست‌وجوی حقیقت و عدالت» - انتشارات عدالت برای ایران ١٣۹۴ https://bit.ly/2RX6JfG ***** #دادخواهان_خاوران #دوران_طلایی
