خودبرترنمایی یا اعتماد ، مسئولیتِ اجتماعی و پیشرفت وقتی نابر | Kahkeshan
خودبرترنمایی یا اعتماد ، مسئولیتِ اجتماعی و پیشرفت
وقتی نابرابری در جامعه هر روز بیشتر می شود ، افراد از فرط استیصال هرچه بیشتر می کوشند که یکی از داراها باشند نه ندارها . این استیصال، بعضی از جنبه های ناخوشایندتر ِ طبیعت بشر را پر رنگ می کند ، یکی از این جنبه ها، خودبرترنمایی است ، یا ادعای بیشتر بودن از آنچه واقعا هستیم . در این گونه جوامع نابرابر ، افراد درباره ارزش خود گزاف می گویند ، چون در تلاش برای برگزیده شدن برای بهره مندی از فرصت های معدودِ پرمنفعت ، سخت می کوشند به دیگران بقبولانند توانا هستند . در واقع افراد ترغیب می شوند خود را بیش از آنچه واقعا هستند نشان بدهند . خودبرترنمایی برخلاف اصلاحِ خود ، که بواسطه عملکرد بهتر به اعتماد به نفس بیشتر می انجامد ؛ اعتماد به نفس را به صورت کاذب و بیش از اندازه افزایش می دهد . وقتی که منفعت طلبیِ شخصی غلبه می یابد ، اعتماد ، بویژه در میان ضعیفان که اولین قربانیانِ بهره کشی هستند ، متزلزل می شود . فقدانِ اعتماد مساله مهمی است ، چون بی اعتمادی مردم را از جامعه خود دور می کند ، تعهدشان در محیط کار را کاهش می دهد و همچنین سبب می شود میزان اطلاعات مهمی که افراد با یکدیگر به اشتراک می گذارند کم شود . مخلص کلام اینکه بدون اعتماد ، توجه افراد صرفاً به محافظت از خود معطوف می شود و تمایلی نخواهند داشت که خود را در معرض آسیب قرار دهند . اقتصاد هایی که به لحاظ تاریخی پر رونق و شکوفا بوده اند اقتصادهایی هستند که اعتماد به دیگران بسیار رایج است .
