وزارت ارتباطات به دنبال ایجاد مرکز انتقال پیام بین پیام‌رسان‌ه | karkhone
وزارت ارتباطات به دنبال ایجاد مرکز انتقال پیام بین پیام‌رسان‌های بومی است با وجود محدودیت‌های اینترنتی گسترده، حالا پیام‌رسان‌های بومی یک بار دیگر با طرحی بلندپروازانه در مرکز توجه وزارت ارتباطات قرار گرفته‌اند: ایجاد یک پلتفرم یکپارچه ملی برای پیام‌رسان‌ها. مدیرکل پایش، ممیزی و نظارت سازمان فناوری اطلاعات ایران اعلام کرد برای ایجاد ارزش افزوده برای پیام‌رسان‌های بومی در برابر پیام‌رسان‌های خارجی، قصد دارند تا مرکز انتقال پیام بین پیام‌رسان‌ها را ایجاد کنند تا یک پلتفرم یکپارچه ملی تشکیل شود.
پ.ن: پیام رسانهای بومی در ایران هرگز به موفقیت نخواهند رسید. چون با یک چالش جدی روبرو هستند. همه میدانیم که همه دولتها بر شبکه های اجتماعی نظارت دارند و مفهومی به اسم Privacy عملا وجود خارجی ندارد. نظارت بر محتوا در شبکه های مجازی مطالبه جدی همه دولتهاست چه در آمریکا، چه در اروپا و چین و ایران. اما یک تفاوت اساسی در رویکرد دولتها وجود دارد: شهروندان در آمریکا می توانند علیه رئیس جمهور بد و بیراه بگویند، فحش بدهند و عقده خالی کنند. مسخره کنند و ... هیچکسی به آنها کاری ندارد و این حق طبیعی شهروندان محسوب میشود. اما اگر یک شهروندی در آمریکا بخواهد از بستر یک شبکه اجتماعی، هماهنگی برای انجام یک حمله تروریستی انجام دهد ماموران امنیتی مثل مور و ملخ روی سرش خراب می شوند. در ایران اما آستانه تحمل دولت خیلی پایین است. اگر یک هنرمند در یک شبکه اجتماعی داخلی عکس بی حجاب منتشر کند آیا دولت اجازه میدهد به فعالیتش ادامه دهد؟ آیا شهروندان می توانند برخلاف مذهب حاکم بر جامعه، کنش های اجتماعی در شبکه اجتماعی بومی داشته باشند؟ آیا یک ورزشکار می تواند از مسئولان آزادانه انتقاد کند و استوری بگذارد و دولت هم کاری به به کارش نداشته باشد؟ آیا یک روحانی خلع لباس شده می تواند برای ده ها هزار مخاطبش بصورت آنلاین سخنرانی کند و کسی کاری به کارش نداشته باشد؟ چالش اصلی شبکه های اجتماعی بومی چالشهای فنی نیستند بلکه چالشهای ساختاری هستند. حالا هی طرح بدهیم که میخواهیم بین پیامرسان ها ارتباط ایجاد کنیم اینها اشکال ساختاری موجود را حل نمیکند. من به عنوان یک شهروند نوعی در یک گروه خانوادگی در تلگرام عکسهای خانوادگی خودم را upload می کنم و خیالم راحت است از این عکسها سوء استفاده نمیشود. اما آیا در روبیکا و گپ و ایتا و سروش هم می توانم چنین اعتمادی کنم؟؟؟ هرگز! حتی اگر رایگان باشند و حتی اگر سرعت و کیفیتش 100 برابر نمونه خارجی باشد. مجلس قانون کرده که کسی حق ندارد به حریم خصوصی کاربران در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی ورود کند! خب من شهروند باید باور کنم این قانون به درستی عمل میشود؟ قطعا دلایل زیادی در ذهن دارم که یقین می کنم هروقت لازم شد با یک تلفن از مقامات بالاتر میشود کل دیتای من را در اختیار دیگران بگذارند. من به عنوان یک شهروند نوعی مشکلی ندارم که اگر یک روزی قصد انجام عملیات تروریستی داشته باشم صاحب پلتفرم بیاید اطلاعات من را در اختیار دولت بگذارد. مشکل آنجاست که اطلاعات یک نفر صرفا بخاطر انتشار عکس بدون حجاب یا بیان نظریاتی مخالف دولت در اختیار دولت قرار بگیرد و با او برخورد شود. دولت باید آستانه تحمل خود را در مواجهه با فعالیت کاربران در شبکه های اجتماعی بالا ببرد. هروقت این چالش اساسی حل شد آنوقت میشود درخصوص موفقیت پیام رسان های بومی بحث کرد. تمام!
