ِلٰهِى كَيْفَ أَصْدُرُ عَنْ بابِكَ بِخَيْبَةٍ مِنْكَ، وَقَدْ وَرَدْتُهُ عَلىٰ ثِقَةٍ بِكَ ؟ خدایا چگونه از در خانهات مأیوس و ناامید بازگردم درحالیکه با اعتماد به تو وارد آن شدم
فرزانه اوست که چون غم بیند میداند این نیز بگذرد و چون شادی بیند، میداند که آن نیز بگذرد نه بر این مویه می کند و نه بر آن بیاختیار میشود. ذهنش را باز میگذارد تا حکمت هر روز را بفهمد و این اندیشه هم رشد روح اوست و هم ذهن او.