کدخدایی در روستایی دور مال و سرمایۀ مردم از دست‌شان می‌ستاند. | درجستجوی خدا
کدخدایی در روستایی دور مال و سرمایۀ مردم از دست‌شان می‌ستاند. هر عالمی در آن روستا برای تبلیغ دین می‌آمد کدخدا چون دوست نداشت سهم‌الرعایایش کمتر شود عالم را از روستا دور می‌کرد. چون دوست نداشت مردم دین اسلام بشناسند و زکات دهند تا سهم خراج او کمتر نشود.
روزی عالمی قوی برای تبلیغ دین وارد روستا شد و علم کدخدا برای بحث و جدل با او کفاف نمی‌کرد. کدخدا فقط یک راه مقابل خود می‌یافت آن هم تشویق مردم به جهالت بود. لذا به اهل روستا چنین تبلیغ می‌کرد که اگر جاهل و احمق بمانند خداوند به خاطر جهل و نادانی‌شان گناه‌شان خواهد بخشید و از سوی دیگر کسی اگر بیشتر بداند بیشتر بلاء می‌کشد. اهل روستا را این جمله کدخدا بر مغزشان فرو رفت و کم کم دور و بر عالم را ترک کردند و عالم هر اندازه فریاد زد و بر اهمیت علم در عامل به عنوان یک میزان در پذیرش اعمال صالح و میزان ثواب آن‌ها تأکید کرد مردم جاهل و طرفدار جهل و راحتی را خوب نیامد.
روزی عالم شبانه چند گوسفند خرید و پنهانی در مزرعۀ کدخدا رها کرد. صبح کدخدا گوسفندان را در مزرعۀ خود دید بسیار برآشفت و گوسفندان را از مزرعه بیرون کرد و آشفته بر در خانۀ عالم حاضر شد. عالم را از منزل بیرون کشید و گفت: به جای نصیحت مردم و یاددادن قرآن و اخلاق به این جمع بی‌سواد برو گوسفندان خود را جمع و جور کن که در مزرعۀ دیگری نروند و نخورند که این کار حرام است و صاحب گوسفند ضامن است. عالم گفت: گوسفند جاهل است و چیزی از حلال و حرام خدا نمی‌داند، یقین کن خدا او را بخشیده است. چنانچه تو در بین مردم روستا تبلیغ کردی جاهل بمانید خداوند جاهلان را به خاطر گناه‌شان می‌بخشد ولی عالمان را نمی‌بخشد.
@akharozamanl
