2024-05-26 13:37:01
یک گزارش و براورد مرکز تحقیقاتی دانشگاهی را میخواندم
خط طبقه متوسط برای یک زندگی خیلی معمولی در شهر تهران و برای یک خانواده چهار نفره
3000 دلار است. یعنی حدود ماهی 200 میلیون ، با در نظر گرفتن اجاره و شهریه مدرسه و درمان و... و با در نظر گرفتن نبود هزینه و اتفاقی خاص!
این سبد هزینه تقریبا برابر بسیاری از کشورهای مرفه و توسعه یافته دنیاست ، اما کیفیت خدماتی که شهروند ایرانی دریافت میکند در حد پایینترین دهک کیفیت زندگی در دنیاست. به عبارتی شهروند ایرانی برای زندگی که 1 دلار میارزد ، خوش بینانه حدود 3 دلار هزینه می کند.
بر اساس آخرین بررسی ها از بین 85 کشور ایران در رتیه 81 کیفیت زندگی و در برخی دیگر در بین 87 کشور در رتبه 86 قرار دارد.
https://www.numbeo.com/quality-of-life/rankings_by_country.jsp
به عبارتی با هزینه ای بسیار گران نازلترین کیفیت زندگی سهم مردم ایران است.
این دقیقا نتیجه حکمرانی بر اساس آموزه های دلارزدایی و اقتصاد دستوری است که کم کم در حال رسیدن به جاهایی باریک است ، این وضعیت بورس هم چیزی جز انعکاس همین شرایط اقتصادی و فشاری که بر تولید کشور است، نمی باشد.
اقتصادی ربوی که با نرخ بهره 40 درصدی جز
قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان و یا بازرگانی رانتی دیگر هیچ نوع فعالیت مولدی در آن توجیه اقتصادی ندارد ، براستی کدام فعالیت تولیدی توان ساختن سود 40 درصد در سال را در شرایط فعلی دارد ؟ با این ملاحظه که فرضا اگر بخواهد 40% سود بسازد باید با مالیات و بیمه و هزار نهاد و داستان دیگر سر و کله بزند.
بورس آیینه تمام نمای تولید یک کشور است و در تمام دنیا هم همین است و به همین دلیل به محض کوچکترین تنش جدی از چین تا آمریکا دولتها با بسته نجات مالی در حد تریلیون دلار جلوی رکود بازار سرمایه خود را می گیرند ولی در ایران تدبیر دولت در حد محدود کردن دامنه نوسان به دو درصد برای نجات بازار است ، تصمیمی مسخره که از همان ابتدا هم ناکارامدی آن محرز است.
در صورت تداوم این سیاستهای اقتصادی و ادامه نرخ بهره 40 درصدی، بزودی کشور با موج تعطیلی کارخانه ها و تعدیل نیروی انسانی کارگران مواجه خواهد بود.
Instagram : mahdi_robati
18.0K viewsedited 10:37