Majoo

2020-03-23 22:26:14 سرشارم
از شعرهای نچیده
روزهای نیامده
اتوبوس هایی مملو آدمیانی که به تعطیلی می‌روند
قلبی که روی دست بهار مانده است
کف‌های پر کشیده بر پر مرغانی که به سمت شمال می روند.

سرشارم از شکایت سنگ‌ها وقتی که در ترنم رودخانه ترک می خورند
سرشارم از برف، از ترنم انگور، نور
و در انتظارم
از بُن تاریکی آفاقم را روشن کنی
من برخیزم
و در درخشش روزی دیگر
باقی زندگی را پی گیرم.


شمس لنگرودی


@majoopoems باز کردن / نظر دهید

2020-03-14 22:11:02 می‌رفت آفتاب و به دنبال می‌كشيد
دامن ز دست كشته خود
روز نيمه جان خونين‌ فتاده
روز از آن تيغ خون فشان در خاک می‌تپيد
و پی يار می‌خزيد

خنديد آفتاب كه : اين اشک و آه چيست؟
خوش باش روز غمزده! هنگام رفتن است
چون من بخند خرم و خوش
اين چه شيون است؟
ما هر دو می‌رويم دگر جای شكوه نيست!

ناليد روز خسته كه؛
ای پادشاه نور!
شادی از آن تست، نه از آن من
بلی ما هر دو می‌رويم از اين رهگذر
ولی تو می‌روی به حجله و
من می‌روم به گور!

#هوشنگ_ابتهاج

@majoopoems باز کردن / نظر دهید

2020-03-14 08:09:57 هرگز مایوس نباش .
من امیدم را در یاس یافتم،
مهتابم را در شب،
عشقم را در سال سخت یافتم،
و هنگامی که داشتم
خاکستر میشدم
گُر گرفتم...

احمد شاملو
@majoopoems باز کردن / نظر دهید

2020-01-04 07:40:12 روشنی را بچشیم
صبح‌ها
وقتی خورشید در می‌آید
متولد بشویم
در به روی بشر و نور و گیاه و حشره
باز کنیم
هیجان‌ها را پرواز دهیم...

#سهراب_سپهری


@majoopoems باز کردن / نظر دهید

2020-01-03 21:01:33 رقص آن‌جا کُن که "خود" را بِشْکَنی
پَنبه را از ریشِ شَهْوت بَرکَنی

رَقْص و جولان بر سَرِ میدان کُنند
رَقْص اَنْدَر "خونِ خود" مَردان کُنند

چون رَهَند از دستِ "خود"، دَستی زَنَند
چون جَهَند از نَقصِ خود، رَقصی کُنند

مُطرِبانْشانْ از "دَرون" دَف می‌زَنَند
بَحْرها در شورشان کَف می‌زَنَند

تو نبینی لیکْ بَهْرِ گوش‌شان
بَرگ‌ها بَر شاخ‌ها هم کَف‌زَنان

تو نبینی بَرگ‌ها را کَف زدن
"گوشِ دل" باید، نه این گوشِ بَدَن

#مولانا

@majoopoems باز کردن / نظر دهید

2019-12-05 16:45:11 گفتی غزل بگو!
چه بگویم؟
مجال کو؟!
شیرینِ من!
برایِ غزل شور و حال کو؟!

پر می‌زند دلم
به هوایِ غزل ولی ،
گیرم هوایِ پر زدنم هست ،
بال کـو؟!

قيصر امين پور

@majoopoems باز کردن / نظر دهید

2019-11-28 20:23:45 لشکرِ غم کشیده صف

طالع اگر مدد کند، دامنش آورم به کف
گر بکشم، زهی طَرَب! ور بکشد زهی شرف!

ابروی دوست کِی شود، دستکشِ منِ ضعیف
کس نزده‌ست از این کمان، تیرِ مراد بر هدف

از خَمِ ابروی وی¬َم، نقشِ گشایشی نشد
وه که در این خیالِ کج، عمرِ عزیز شد تلف

طَر۫فِ کَرَم ز کس نبست، این دلِ پر امیدِ من
گر چه سخن همی‌بَرَد، قصۀ من به هر طرف

من به کدام خوشدلی، مِیْ خورم و طرب کنم
کز پس و پیشِ خاطرم، لشکرِ غم کشیده صف!

بی خبرند زاهدان، نقش بخوان¬و لاتَقُل
مست ریاس۫ت محتسب، باده بده ولاتَخَف

مُفتیِ شهر بین که چون، لقمۀ شُبهه می‌خورَد
یال و دُمش دراز باد، آن حَیَوانِ خوش علف

حافظ


@majoopoems باز کردن / نظر دهید

2019-11-15 06:58:37 تو ماهی و من ماهیِ این برکه ی کاشی..
اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی!
 
آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی..
 
پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی!
 
ای باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!
هشدار! که آرامش ما را نخراشی..
 
هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم!
اندوه بزرگی ست چه باشی.. چه نباشی..
 
"علیرضا بدیع"


@majoopoems باز کردن / نظر دهید

2019-11-12 18:13:04 گاه گاهی قفسی می ‌سازم
با رنگ ، می‌فروشم به شما
تا به آواز شقايق كه در آن زندانی است
دل تنهايي تان تازه شود.
چه خيالی، چه خيالی، ...
می دانم
پرده ام بی جان است.
خوب می دانم ،
حوض نقاشی من بی‌ماهی است...

سهراب_سپهری

@majoopoems باز کردن / نظر دهید