از اعدام محسن شکاری گرفته تا صدور حکم اعدام توماج صالحی و محمو | بنیاد مردم
از اعدام محسن شکاری گرفته تا صدور حکم اعدام توماج صالحی و محمود محرابی آن چیزی که برای حکومت اهمیتی نداشته نام‌ها و دلایل محکومیتشان بوده است.
در مقابل، آن چیزی که برای این آدم‌کش‌ها اهمیت داشته نمایش تغییریست که در استراتژی سرکوب می‌بینید: اعدام‌های ادواری که قرار است به اصطلاح بازدارنده باشند و خشونتی از همیشه عریان‌تر که راهی برای بازگشت عاملانش به مردم را برای خود متصور نیست؛ خشونتی که مطلقا به هزینه‌ی افکار عمومی در داخل یا فشارهای بین‌المللی بی‌توجه است؛ خشونتی حامل پیغام «ما می‌توانیم، پس می‌کشیم»؛ «ما مالک آزادی و سعادت و افکارتان هستیم»، «ما…»… خشونتی که از طرفی نشان می‌دهد حکومت این بار در بن‌بست سرکوب گیر افتاده است.
هر بار که تیغ سرکوب در جان ما فرو می‌رود، انگیزه‌های رسیدنمان به فردایی روشن بیشتر می‌شود؛ فردایی که صبحش با خبر اعدامی در تهران شروع نشود و شبش با خبر کشته شدن یک کولبر یا غرق شدن کودکی در راه رسیدن به مدرسه‌ای در بلوچستان به پایان نرسد.
