2021-06-24 17:20:42
#عباس_کیارستمی این فیلم را ساخت تا گويى ایرانِ وارونه و البته هوش سرشار خود را به رخِ هم نسلان و آيندگان بکشد!
#قضیه_شکل_اول_شکل_دوم تصویر اجتماعی مرکب (از اقشار مختلف فرهنگی و جملگی انقلابی اعم از عامی تا روشنفکر) است. جامعه‌ای که اغلبِ زعمای چپ و راستش در این فیلم، صحنه‌ای نمادین اما مستند از #اعترافات_اجباری را به قضاوت نشسته‌اند. شگرف اینکه شاید یکی از به ظاهر انسانی‌ترین داوری‌ها را خلخالی (حاکم شرع دادگاه‌های انقلاب وقت) به موضوع #تفتیش_عقاید دارد که نمودی از آن دست وارونگى‌هاست!
به باور نگارنده کارگردان با ساختن این فیلم به مراتب از جایگاه یک فیلمساز فراتر رفته، سرگذشت هنرى خود را به بینشی ژرف از جامعه، سیاست و تاریخ پیوند می‌زند. چرا که فیلم در «سال ۱۳۵۸» ساخته شد و تنها این کیارستمی بود که در آن روزگار توانست چنان روشن بینانه بزنگاهی به ظاهر متمدنانه را غنیمت بشمارد اما باور نکند و چنین سند اجتماعی،تاریخی و فرهنگی را از خود برای ادوار آتی به جای بگذارد.
بدان جهت که فیلم به نظراتِ گرایش‌های گوناگون نسبت به مضمون اثر (به ویژه با نشان دادن رهبران گروه‌های سیاسی چپ یا مرکزگرا که در ادامه فوراً غیرقانونی شناخته شدند) می‌پرداخت و هر آینه وقتی زنان در این فیلم به قول حاکمیت بی‌حجاب (همان‌طور که در دوره‌ی شاه بودند) حاضر شدند، پخش و انتشارش به سرعت از جانب حکومت ممنوع اعلام شد.
تا اینکه «شهریور ۱۳۸۸» در گرماگرم فضای ملتهب و سیاست زده‌ی جامعه‌ی ایران و سی سال پس از ساختش در اینترنت به طور عمومی اکران شد.
این اثر به منزله‌ی سندی تاریخی مواجهه‌ی طیف‌های مختلف فکریِ برآمده از قبل و بعدِ «انقلاب ۱۳۵۷» را با انسانی‌ترین مسئله‌ی بشر (یعنی آزادی) به تصویر می‌کشد. تماشای آن در زادروزِ مؤلفش یا هر زمان دیگر به دوستان همراه توصیه می‌شود.
@mehdiyarrahi
30.0K views14:20
M
