ترجمه: «به يقين خداوند به عدالت (فردى و عائلى و اجتماعى) و نيكى كردن و اداى حقوق خويشاوند (خود و خويشاوند معصوم پيامبر) فرمان مىدهد»
بعضى از اندیشمندان مسلمان، چنین گمان کنند که اساس ارزشهاى اخلاقى در اسلام، چیزى جز امر و نهى خداوند نیست. «خوب» آن است که خداوند به آن، «امر» مى‌کند و خوبى آن به لحاظ همین امر است و «بد» آنکه خداوند از آن «نهى» مى‌کند و سرچشمه بدى آن همان «نهى» مى‌باشد باید بگوییم: این هم اشتباه بزرگى بود که این گروه مرتکب شدند؛ زیرا، چنین نیست که «خوبى» و «بدى» افعال دربست از طرف «امر» و «نهى» خداوند بیاید و ذاتاً، عارى از خوبى و بدى باشند بلکه امر خداوند به خوبی و بدی تعلق می گیرد.
اخلاق در قران جلد ۱ صفحه ۱۰۱ ترجمه آیه از آیت الله مشکینی
