ترجمه: «آنها ظاهرى از زندگى دنيا را مىدانند (آنچه حس مىكنند و از آن برخوردارند در نزد آنها هدف است و اصالت دارد) و از (زندگانى) آخرت (كه نتيجه واقعى زندگى دنياست) سخت غافلند.»
انسانیت انسان از این نقطه شروع مى‌شود که از غفلت خارج شده قدم به مرحله آگاهى بگذارد و متوجه شود که سرنوشتى دارد و راههاى مختلفى پیش پاى او هست که لازم است از میان آنها راه درست را شناخت و از آن پیروى نمود. بنابراین، تا انسان از غفلت خارج نشود در واقع هنوز داخل در محدوده انسانیت نشده؛ بلکه، مسیر انحطاط و سقوط را مى‌پیماید و از حیوان پست‌تر است.
اخلاق در قرآن جلد ۱ صفحه ۱۴۹ ترجمه آیه از آیت الله مشکینی
