ديوها يا ديمن هاي دروني شيطان هاي بسياري در جهان هاي درو | ☯ حقیقت متافیزیک 𝗠𝗘𝗧𝗔𝗣𝗛𝗬𝗦𝗜𝗖𝗦 𝗙𝗔𝗖𝗧 ☯️
ديوها يا ديمن هاي دروني
شيطان هاي بسياري در جهان هاي دروني و در ناخودآگاه ما قرار وجود دارند و هر كدام از آنها در جهت خدمت به نيروي منفي يا سياه فعاليت مي كنند. هر كدام از آنها مربوط به يك خصوصيت و صفت منفي ئي است كه ما در درون و در ناخودآگاه مان به آنها غذا مي دهيم و آنها بزرگتر مي شوند.
شيطان ها با توجه به رتبه و مقام و صفت مربوط به خود، انواع متنوعي دارند و هر كدام از آنها در قسمتي از مسير دروني به استقبال مريد مي روند. شيطان هاي ابتداي مسير كه به ديو يا ديمن مشهورند ضعيف تر هستند و رفته رفته قدرت آنها در طول مسير بيشتر مي شود. ديوها يا ديمن ها، شيطان هاي كوچكي هستند و هر كدام از آنها مي توانند در صفت ديمن حرص، آز، بدخواهي، آرزو و ... وجود داشته باشند. هر يك از آنها در بخشي از مسير دروني و معنوي در سر راه مريدي كه به خودسازي و شناخت خويشتن مشغول است، قرار خواهند گرفت. ديمن ها در ابتداي مسير، آنچنان كه بايد قوي نيستند و با ايستادگي مريد در مقابل شان، آنها از بين مي روند اما رفته رفته مريد با ديوها يا ديمن هاي قوي تري رو به رو خواهد شد كه از بين بردن آنها، زمان، انرژي و كار بيشتري لازم دارد و به راحتي نمي توان آنها را از بين برد.
ديمن يا يا ديوهاي ابتدايي به صورت ديو آرزو، ديو بدخواهي و ديو ذهني ظاهر مي شوند. در لغتنامه دهخدا ديو همرديف با شيطان و ابليس و اهريمن ذكر شده است. ديمن ها يا ديوها انسان را به انجام اعمال پست و ناشايست مطابق با جنس و مقامي كه در آن قرار دارند، تشويق و ترغيب مي كنند. اگر انسان داراي ديو يا ديمن بدخواهي باشد آن ديو او را به انجام كارهاي بدخواهانه عليه ديگران دعوت خواهد كرد و تا زمانيكه آن ديو يا ديمن در وجود فرد و در ناخودآگاه او قرار دارد، انسان خواه نا خواه اعمال مربوط به آن ديمن را انجام خواهد داد.
در شاهنامه فردوسي ديوها يا همان ديمن ها، به دو صورت انساني و صفات منفي و رذايل اخلاقي به تصوير كشيده شده اند. در شاهنامه ديوها نماد بدي و شرّ هستند، شكل هاي متفاوتي دارند، هر كدام نام هاي مخصوص به خود را دارند، همانند بيد، سنجه، اكوان ديو كه در هيات گورخري ظاهر مي شود و ديو سپيد. از اينجا مي توان به راحتي نتيجه گرفت كه كشتن همه اين ديوها يا ديمن ها توسط رستم، در جهان هاي دروني به وقوع مي پيوندد و همگي مربوط به تجارب دروني هستند و جنبه بيروني ندارند. برخي از ديوها صورت انساني ندارند و نماينده صفات منفي و رذايل اخلاقي هستند و مي توانند در شكل هاي ديگري ظاهر شوند، همانند ديو نياز، ديو خشم، ديو رشك، ديو شهوت، ديو كينه، ديو دروغ و ديو آز و ...
اگر وارد مسير حقيقت شويد و در آن پيشرفت كنيد، با ديمن هاي جهان هاي دروني رو به رو خواهيد شد. مهم ترين كاري كه مي توان در مقابل اين ديوها و يا ديمن ها علي الخصوص در ابتداي مسير انجام داد، اين است كه در مقابل آنها ايستاد. نبايد از آنها ترسيد، هر چند از لحاظ تنومندي بزرگتر از ما باشند. نبايد از آنها ترسيد، اگر چه داراي ظاهر كريه و ترسناكي باشند. اگر در مقابل آنها ايستادگي كنيد، نابود خواهند شد. هر ديو يا ديمني كه در درون از بين مي رود، صفات و ويژگي هاي مربوط به آن ديو يا ديمن از درون شما پاك مي شود و نور الهي زنداني شده توسط آن ديمن يا ديو آزاد مي گردد.
