کسی چو آب ،غزل های ناب را نسرود دقیقه های درنگ و شتاب را نسرود کسی چو تاک،ز معراج روح سبز بهار طلوع خوشه ای آفتاب را نسرود پیاله ای چو شقایق به پای خم فلک لهیب روح غریب شراب را نسرود چو لاله ای که چراغ مزار خون کفنی است جگر گداخته ای ،التهاب را نسرود نئی چو نای سیاوش ز پرده پرده ی خون فسون این همه افراسیاب را نسرود چو موج این همه بی چهرگی در آینه ها نمود هیچ نمادی ،سراب را نسرود ستیغ عشق بنازم که هیچ پروازی شکوه رفعت این بی عقاب را نسرود غزل کجا و لب شاعران سنگ سرای کسی چو آب ،غزل های ناب را نسرود #بهمن_رافعی @artiniran 74 views10:07
