آموزه های حقوق عمومی

2022-07-31 14:44:49 آیین بی برنامگی

جامعه ما گرفتار نظمی عجیب از بی نظمی ها است؛ آن چنان که نه از دیروزش زیاد می داند، نه برای امروزش برنامه ریزی دارد و نه می داند و می خواهد که برای فرداهای سرزمین اش برنامه ای داشته باشد.

ناراحت می شوم، چنین می نویسم؛ ولی بگذارید بگویم که آیین ما، پوچی و بیهودگی و بی نظمی است!

پلاسکو، به همین سادگی ریخت و نشان داد، ما هیچ برنامه ای نداریم. متروپل، سازه پر از ایراد مهندسی فروپاشید و ده ها بی گناه تلف شدند و باز هم جامعه ما بدون برنامه است.

جبهه هوایی تحت عنوان «مونسون» به سوی ایران آمد و ده ها ایرانی را کشت و میلیاردها خسارت وارد ساخت و ما هنوز هم نمی دانیم، چه می کنیم!

مونسون که در کشورهای شبه قاره هند، منبع آبی شناخته شده و تولیدات کشاورزی و مواد غذایی کشورهای درگیر آن را سیراب می سازد، در ایران، تبدیل به بلایی خانمان‌سوز شده و انگار، هر روز باید منتظر جان باختن آدمی در این کشور باشیم.

قاعده زندگی همین است؛ آنانی که برای بهره مندی از مواهب جهان برنامه دارند، از همه زیبایی ها متنعم می شوند و کشوری که زمین و زمان را با نگاه «بلا» می بیند و هیچ عزمی برای تغییر و ایجاد نظم های نو ندارد، هم چنان باید در آتش بی تدبیری های خود بسوزد و با سوختن ها، مدارا کند.

در دل مسیل، امامزاده ای بنا می شود تا جماعتی به راحتی بمیرند. بستر و حریم رودخانه ها دچار تصرفات غیر قانونی می شوند تا تبدیل به ساخت و ساز گردند و آن گاه که قطرات آب باران، روی هم انباشته شد، سیلابی سهمگین راه افتاده و دودمان ایرانی را نابود می سازد.

حالا بنگرید، همه ساختمان های بدون بنیادی را که در اراضی مختلف کشور بدون کوچک ترین ضابطه و برنامه، برپا شده اند و متصرفان شان، فخر تملک ویلا می فروشند! اگر زلزله ای بیاید، چه خواهد شد!

و صد افسوس، جماعت گرفتار در جهل، گناه مذکر و مونث را باعث نزول بلا می خواند و انگار، زمین زیر پای ایران، دوزخ وعده داده شده الهی است!

دوزخ، سوزش اندیشه ها و تفکرات ماست که قدر و منزلت نعمت نمی دانیم و به همین سادگی می میریم! یکی در پراید، یکی در سیل، دیگری در امامزاده و شاید، آن دیگری در زلزله!

ایرانی عزیز!
بیایید، همگی از این خواب سخت غفلت برون شویم و به خود آییم! همه آن آبی که آمد و خانمان ما و جان عزیزان ما را با خود برد، نعمتی زیبا بود که چون برنامه ای برای مهار و بهره مندی اش نداشتیم، این چنین هستی خود را به باد دادیم.

یادمان نرود، دوزخ ما آن روزی است که جهل، ریشه ها و بنیان های ما را بسوزاند و ما این جهل را هنوز، بلا نپنداریم. بلای اصلی ما، گرفتاری در زباله دان فکری جهالت است و بس.

#علیرضا_محمدنژاد_داریانی
۹ مرداد ۱۴۰۱

#آموزه_های_حقوق_عمومی
@mohamadnezhad باز کردن / نظر دهید

2022-07-22 07:55:34 ‍ مدارا و روا داری

به انگشتان یک دست، به نیکی بنگرید؛ ﯾﮑﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﯾﮑﯽ ﺑﺰﺭﮒ، ﯾﮑﯽ ﺑﻠﻨﺪ، ﯾﮑﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ، ﯾﮑﯽ ﻗﻮﯼ و ﯾﮑﯽ ﺿﻌﯿﻒ است؛

اﻣﺎ هیچ یک، ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ نمی کند؛

هیچ یک، ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻟﻪ نمی کند؛

ﻭ هیچ یک ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺗﻌﻈﯿﻢ نمی کند.

ﺁن ها ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ، ﯾﮏ ﺩﺳﺖ می شوند و با هم کار می کنند و دنیای ما را می سازند.

ﮔﺎﻩ چنین می شود که ﻣﺎ ﺍﻧسان ها، ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ رویم، او را له می کنیم ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ پایین تر رویم، ﺍﻭ ﺭﺍ می پرستیم و می ستاییم.

ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ بماند، ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺎﺳﺖ و ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺎ و ارباب ما!

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺁﻓﺮﯾﺪه تا بدانیم، چگونه با مدارا و روا داری می توانیم زندگی زیبا و شایسته ای را تجربه کنیم.

قدر یک دیگر را بدانیم و به هم، احترام بگذاریم و از هم درگذریم که زیبایی زندگانی، در همین، با هم بودن ها، مداراها و نیک نگریستن ها است.

اگر می بینیم، در جامعه دچار مشکلات جدی و اساسی هستیم، ریشه این بنیان زشت و بد، در کبر ورزیدن ها، حسادت ها، نامدارایی ها و نامهربانی ها است.

همه بزرگی ها و همه کوچکی ها، روزی فنا خواهند یافت و آن چه بر جای خواهد ماند، خاطره خوش مدارا ها، مهربانی ها، بخشش ها و نیکی ها است.

یک دست، به مثابه یک جامعه بوده که اگر اعضای آن، با هم مدارا کنند، جامعه به سوی زندگی شایسته رهسپار خواهد شد.

بیایید، همه با هم عاشق زندگی شایسته شویم و برای تحقق آن، بکوشیم.

#علیرضا_محمدنژاد_داریانی
۳۱ تیر ۱۴۰۱

#آموزه_های_حقوق_عمومی
@mohamadnezhad باز کردن / نظر دهید

2022-07-10 14:16:08 تمثیلی از عید قربان در آیینه حقوق عمومی

عید اضحی یا همان عید قربان، حکایت والای عشق و صداقت یکی از بزرگ ترین پیامبران الهی است که در آیین یهود و مسیحیت و اسلام، این داستان بازگو شده است و از ابعاد مختلف و مهمی قابل توجه می باشد.

خداوند در قرآن کریم، این توصیف را در مورد حضرت ابراهیم بیان می فرماید که او را در معرض آزمون های سختی قرار داد و پس از موفقیت اش، مقام پیشوایی و امامت را به ابراهیم نبی عطا فرمود. آن پیامبر راست قامت در پاسخ این عطیه الهی، چنین پرسید که «قال و من ذریتی»؛ یعنی، این مقام پیشوایی به فرزندان و ذریه من نیز، خواهد رسید؟ پاسخ قاطع خداوند متعال بسیار شنیدنی است: «قال لا ینال عهدی الظالمین»؛ یعنی، عهد و پیمان من به ستمکاران نمی رسد.

در طول تاریخ، زمامداران بسیاری بوده اند که برای تداوم قدرت، ذریه و فرزندان خویش را نسل به نسل در انتخاب منصب فرمانروایی، پیشاپیش برگزیده اند. این رویه تداوم پذیر، در زمان معاصر نیز، در زمامداری های استبدادی نهفته شده و قلندران زور مدار کوشیده اند، حتی در قالب جمهوری های ظاهری ، این قدرت غاصبانه را با لطایف الحیل به فرزندان خود منتقل نمایند.

نمونه های عینی این مصادیق را در رژیم های عربی منطقه به فراوانی می توان یافت. انتقال قدرت از ملک حسین اردنی به فرزندش، تلاش نافرجام حسنی مبارک برای جایگزینی پسرش در مصر، کوشش های صدام حسین برای جایگزینی پسرش در قدرت عراق و مساعی حافظ اسد را برای بستر سازی ریاست جمهوری فرزندش، بشار اسد می توان دید.

در مکتب حقوق عمومی، پهنه قدرت نه به عنوان ارث و میراث ملوکانه و متعلق به اربابان و قلدران، بلکه اعیانی اجاره گونه ای است که منتخبان ملت برای مدتی مقرر و تعیین شده، مستأجران صندلی های قدرت می شوند و پس از سپری شدن موعد مقرر با صرف شدن فعل «خواستن» و اراده عمومی، مستأجران قدرت، باید حکمرانی را به منتخبان بعدی ملت باز سپارند. به این ترتیب، قدرت، در حکم امانت شمرده شده و امانت باید به صاحب اصلی آن، یعنی ملت باز گردانده شود.

اینک، اگر ترکیبی از دموکراسی نوین با اندیشه دینی و الهی تبیین شده در قرآن کریم، پیوند زده شود، در آیین خداوندی، قدرت در پیوند با خون، نژاد، نسب و ارث نخواهد بود و حکومت، متعلق به پاک سیرتان، صالحان و راست کرداران می باشد و همین موضوع است که خداوند در کتاب زبور داوود نبی، به همان امر وعده داده و در قرآن تصریح فرموده است که: «ان الارض یرثها عبادی الصالحون». با این تصریح به روشنی معین می شود، عشیره و خون و ارث گرایی در تسخیر قدرت از منظر دینی، مطرود و محکوم بوده و تلاش وسواسان خناس در طول قرن ها برای تصاحب ملک و قدرت به نام خداوند و تقدیر، جز توهم و پنداری باطل، بیش نبوده است.

اسماعیل، به عنوان «آقازاده» شایسته ابراهیم خلیل الله، در روز عید اضحی، تسلیم فرمان الهی می شود، روی در خاک می نهد و رضای پروردگار را در اجرای فرمان، بر هر ناله و نارضایتی، برتری می بخشد. در این سوی، ابراهیم، پیامبر بزرگ الهی، بر ماموریتی سخت و ناگوار حکم داده می شود و ذره ای تعلل و درنگ در پذیرش و تسلیم فرمان خدا به خود راه نمی دهد و بهترین سرمایه خویش را به مسلخ عشق می برد؛ اما، در وعده تخلف ناپذیر الهی، مقام و منصب پیشوایی، نه به ذریه و خاندان، بلکه به پاکدستان و صالحان داده می شود تا برای همیشه، میثاق الهی در نبرد با ظلم و ستم، استوار و پابرجا بماند.

بهترین نتیجه حقوق بشری از این حکم، چنین است که نژاد و نسب و تعلق، هیچ وجه رجحان و برتری ندارد و در نزد خداوند متعال، همگان با هم برابرند.

اینک، باید از مدعیان ابراهیمی، چنین پرسید که آیا حاضرند در روز عید اضحی، بهترین سرمایه ها و داشته های خود را به مسلخ عشق ببرند؟ آیا، این مدعیان، توان دل کندن از تعلقات و اسماعیل های اندرونی خویش را دارند؟

شاید، پاسخ صادقانه به این سوال، کافی خواهد بود تا ملت های اسلامی، تکلیف خود را در آیین دموکراسی با اعمال حق تعیین سرنوشت خویش، بدانند و با انتخابی ساختن مستأجران صندلی های قدرت، مدعیان ناراستین و کج اندیش را به حکم الهی، از دسترسی به عرصه های قدرت محروم سازند.

با تبریک عید سعید قربان، مطالعه، ژرف نگری، بیداری و خود آگاهی را برای ملت ها در اجرای حق تعیین سرنوشت، آرزومندم.

#علیرضا_محمدنژاد_داریانی
۱۹ تیر ۱۴۰۱

#آموزه_های_حقوق_عمومی
@mohamadnezhad باز کردن / نظر دهید

2022-07-08 18:32:35 هموطنان عزیز مراقب خیز جدید کرونا باشند

نزدیک یک هفته است که سویه اومیکرون ویروس کرونا، مرا با بیماری و قرنطینه خانگی مواجه ساخته است.

با وجود تزریق هر سه دز واکسن ضد کرونا، متاسفانه از یک هفته پیش به این بیماری مبتلا شده ام و به تشخیص پزشک متخصص، در حال سپری نمودن دوران نقاهت و قرنطینه خانگی می باشم.

با گذشت دو و نیم سال از شیوع بیماری کرونا، همه ما از جهانگیری (پاندمی) بیماری و محدودیت های مرتبط با آن خسته شده ایم؛ اما، این واقعیت را باید بپذیریم که با تمامی تلاش ها در ساخت واکسن، واکسیناسیون عمومی و وجود محدودیت ها، این ویروس با جهش ها و نو یاختگی خود، هم چنان خطر آفرین می باشد.

به رغم مقاومت بدنی بالایی که در برابر بیماری ها دارم و حتی در مقابل سویه های قبلی کرونا دوام آورده و ابتلای ظاهری نیافتم، اما سویه جدید ویروس به سختی، مرا درگیر خود ساخته و این موضوع، شاید به نوعی، اهمیت توجه جدی به تداوم رعایت پروتکل های بهداشتی را بیان می کند.

تنها دستاورد روزهای اخیر در خانه ماندن، مطالعه دو کتاب بود که توانستم خوانش آن ها را انجام داده و به پایان برسانم.

بنده پزشک نیستم و حق پیچیدن نسخه و توصیه های علمی را ندارم؛ اما، مخاطبان محترمی را که به یادداشت حاضر توجه می فرمایند، پیشنهاد به رعایت پروتکل های بهداشتی و علمی توصیه شده می کنم و آرزومند سلامت و بهروزی ملت بزرگوار ایران و تندرستی همه انسان ها می باشم.

الهی! ما را آن ده که آن به ...

#علیرضا_محمدنژاد_داریانی
۱۷ تیر ۱۴۰۱ باز کردن / نظر دهید

2022-07-08 13:37:28 راه رستگاری

قسمت اول: بازنگاری سازه های اساسی

برای هر پدیده بشری، عمری معمول است و با گذشت زمان، آن ساخته و مصنوع، نیازمند بازنگاری می باشد تا تداوم زندگانی را تضمینی تازه ببخشد.

پهنه حکمرانی و امر فرمانروایی، همانند دیگر مصنوعات فکری بشر، نیازمند باز آرایی است تا در عرصه پیشرفت دانش، رشد عقلانی و عقلایی جامعه، این ساخته فکری بتواند راهی نو برگشاید و ادامه زندگانی شایسته انسان را تضمین بخشد.

ساختمان پلاسکو، روزگاری به عنوان برج مشهور تهران و مصنوع معماری نوین این شهر بود؛ اما، چون در طول چند دهه با نیازمندی های جدید متناسب سازی نشد و با آرایه های نوین، همنشین نگشت، به یک جرقه آتشی سوخت و در دم فرو ریخت و فاجعه ای انسانی و مالی به بار آورد.

متروپل شهر آبادان نیز، چون در اساس و بنیان مشکلات جدی پیدا کرده و سازنده اش به دنبال بهره مندی از سود یک باره و خیره کننده اش بود، در مقابل دیدگان همه فرو ریخت و ده ها انسان را به کام مرگ کشاند.

داستان زمامداری ها نیز، حکایتی مشابه دارد. اگر به نوسازی و باز آرایی مناسبات قدرت، بازنگاری اعتماد عمومی و متقابل بین ملت و حکومت و تجدید نظر در سازه آن بی توجهی گردد و پندها و اندرزهای مشفقانه، توصیه های دانش مداران دغدغه مند و اندیشه پردازان دلسوز، نادیده انگاشته شود، فرو ریختن سازه ها اتفاق می افتد.

دیری است که مشفقان و دوست داران این سرزمین، توصیه می کنند که مناسبات بین قوای کشور و بازنگاری در اعتماد رنگ باخته عمومی، نیازمند بازنگری در قانون اساسی است.

قانون اساسی مشروطه با وجود آن که محصول فکری روشن ضمیران ایرانی بود و می توانست در بازنگاری مناسبات زمامداری، موثر واقع شود، به دلیل گرفتاری در دالان سیاست زدگی دوران پهلوی و جمود استبدادی حاکم، تبدیل به یک دیوار یخ زده شد و با خیزش ملت ایران، انقلابی نوین پدید آمد و نظام سلطنت خاتمه یافت.

بعد از استقرار نظام نو، قانون اساسی به فرمان بنیان گذار فقید جمهوری اسلامی، تدوین و در معرض همه پرسی ملت گذاشته شد تا نظامی نیمه ریاستی - نیمه پارلمانی با شکل و رنگ خاص مردم سالاری در آیینه دینی شکل گیرد.

خردمندی امام خمینی و رها شدن کشور از جنگ تحمیلی رژیم صدام، منجر به بازنگری در قانون اساسی، تنها بعد از ده سال شد تا مناسبات قوای سه گانه و آرایه سیاسی کشور، محتوا و نمایی نوین به خود گیرد.

با گذشت سی و سه سال از تاریخ بازنگری قانون اساسی، کشور دچار معضلات جدی در عرصه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی است. هر چند در طول چهار دهه گذشته، خدمات نظام به کشور قابل اغماض نیست، اما ندیدن مشکلات و چشم فرو بستن بر عدم استقرار عدالت و فقدان ایجاد زندگی شایسته و کرامت مند بر شهروندان، خدمات متقابل و بزرگ ملت را در شکیبایی و همراهی در هاله ای از ناسپاسی فرو برده و دامنه عدم جدی انگاری توجه به خواست ملت، می تواند بارقه امید را در براندازان و مرتجعان سیاسی جهت تجزیه و فروپاشی تمدن ایرانی روشن سازد.

این جاست که نگاه جدی و خردمندانه به سوی بازنگری در قانون اساسی و بازنگاری مناسبات بین قوای کشور پیشاروی اهل دغدغه و دوست داران ایران قرار می گیرد تا با اصلاحی اندرونی، به ژرفای معضلات و مشکلات، خاتمه داده شده و اهداف بزرگی چون، ملت سالاری در همه شؤون زندگی محقق گردند.

اگر کشور دچار بحران های عمیق و اساسی اقتصادی است، ریشه این بحران به آمیختگی قدرت و ثروت باز می گردد که مبنای آن در اصل ۴۴ قانون اساسی می باشد. دولت به عنوان زورمند حاکم، هرگاه با زر و ثروت، آمیخته شود و تزویر بر مناصب و مناسبات آن سایه افکند، فساد پدیدار خواهد شد و این جاست که باید فاتحه عدالت را خواند.

اقتصاد، آن هنگام می تواند نوید بخش عدالت باشد که تمامی عرصه ها و اعیانی های آن، «ملت بنیان» شود. اقتصاد «زمامدار - بنیان»، سرزمین عدالت را شخم می زند و حق های اساسی ملت را بر می اندازد و دولت را حتی در صورت اراده برای صرف فعل خواستن، گرفتار علف های هرز فساد می کند.

به عنوان شاگرد مکتب حقوق عمومی، چنین آموخته ام که «میزان، رای ملت است» و برای برقراری ترازوی عدالت، «ملت بنیان» ساختن امور سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، ضروری است و هیچ دانشنامه ای، نخواهد توانست ژرفای اراده ملت را در اداره امور جامعه نادیده انگارد.

قانون اساسی، میثاق بنیادین ملت برای زیستنی خردمندانه، شایسته و کرامت مند است و از آن جایی که دانش بشری نسبت به آینده، ناقص می باشد، حکم عقل ایجاب می کند که برای زنده نگه داری و پویا ساختن این هنجار اساسی، به سمت باز آرایی مناسبات و بازنگری در آن اقدام نمود. هر قدر این بازنگری به تاخیر افتد، زمام امور از هنجارگونگی، خارج شده و بدمنشان، نقشه های شوم خواهند کشید.

خانه زیبای #ایران را با خرد و همت فرزندان برومندش می توان ساخت.

#علیرضا_محمدنژاد_داریانی
۱۷ تیر ۱۴۰۱

#آموزه_های_حقوق_عمومی
@mohamadnezhad باز کردن / نظر دهید

2022-06-19 22:07:14 علی اکبر گرجی حقوقدان:
مصوبه‌ی امروز مجلس یعنی فاجعه!

به دو شورای عالی اختیار مطلق دادند هر تصمیمی مثل طرح صیانت در حوزه فضای مجازی و فرهنگی بگیرند و به کسی هم پاسخگو نباشند.

مجلس صلاحیت رقبای خود را در حوزه قانونگذاری به رسمیت شناخت، یکه تازی هم تجویز کرد.

با این مصوبه، تصمیمات این دو شورا قابل شکایت و نظارت نیست.

این حقوقدان برجسته درباره تصمیم جدید مجلس مبنی بر خارج شدن مصوبات شورای عالی فضای مجازی و شورای انقلاب فرهنگی از شمول آیین دادرسی دیوان عدالت اداری، می‌گوید که مجلس به عنوان اصلی‌ترین نهاد قانون‌گذار، به نوعی صلاحیت رقبای خود و نهاد‌های غیر انتخابی را در عرصه قانون‌گذاری به رسمیت شناخته است و با تصویب اصلاحیه امروز، به جامعه این پیام را ارسال کرد که هنوز به حاکمیت قانون، به معنای حداقلی کلمه اشراف ندارد
@Sahamnewsorg


#مدرسه_مجازی_حقوق_عمومی
#انجمن_علمی_حقوق_اساسی_ایران

https://t.me/iacl_ir
https://t.me/public_law_school باز کردن / نظر دهید

2022-05-06 10:19:47 مقاله
تعيين سبد مطلوب غذايي دهک هاي مختلف شهري و روستايي در ايران

@povertylaw باز کردن / نظر دهید

2022-05-05 20:27:28 گمشده امت واحد اسلامی

مسلمانان دنیا به خداوند یکتا، قرآن کریم، رسالت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم اعتقاد مشترک داشته و به یک قبله واحد نماز می گذارند. اما، اتفاقاتی عجیب می افتد که این امت واحد مد نظر قرآن، دور از هم افتاده و تکه تکه، یک دیگر را دشمن می پندارند و در مواردی، کار به خون و ترور و آدم کشی می انجامد.

«امت»، واژه ای فراتر از «ملت» بوده و یک مبنای اعتقادی و آیینی می تواند آن را شکل دهد که متاسفانه، تعدد مذاهب و باورهای جهل آمیز در پیروان اسلام و اصرار بزرگان آنان بر طی طریقت و مسلک خود پندارانه، در طول تاریخ سبب شده، اتحاد و یکپارچگی مسلمانان برای توسعه و سازندگی جامعه جهانی محقق نشود و مسلمین در موارد زیادی به جان هم افتاده و قسمت کننده بهشت و دوزخ شوند. بدین سان است که زندگی دنیوی مسلمانان در دوزخ جهل و نادانی و خرافات سوخته و شوق آنان به زیستن توهم باری است که بدون خردمندی و در خیال قرار است، برپا شود.

یکی از رخدادهای کنونی و از مصادیق گسست اجتماعی مسلمانان، پدیده «ماه بینی» و رصد هلال است که اتحاد و اتفاق آنان را در ماه رمضان فرو پاشانده و هر مرز جغرافیای سیاسی، طریقتی برای خویش پیشه می سازد.

در دنیای علم و فن آوری که اوج نبوغ انسان، مرزهای کیهان را در هم نوردیده و زیبایی های جهان هستی را به نظاره و تماشا آورده، برای رصد هلال ماه در آغاز و پایان ماه رمضان، از این دستاوردها بهره چندانی گرفته نمی شود و علم و فن آوری به خدمت در نمی آید؛ به گونه ای که ساکنان دو نقطه مرز جغرافیای سیاسی، یکی عید فطر می گیرد و دیگری روز پایان ماه رمضان را و کسی نیست، بگوید آن دیواری را که به نام مرزهای سیاسی بین ملت ها کشیده اند، چیزی جز پهنای سیاسی حکومت ها نمی توان نامید و این مسلمانان دو سوی مرز هستند که در تشتت ها و آشفتگی ها، از هم جدا مانده و به سوی خدایی افطار می کنند یا روزه می گیرند که همان معبود محبوب، یکی است و بس.

به عنوان نگارنده این یادداشت که نه از نجوم و کیفیت رصد ماه و ستارگان سر رشته ای دارم و نه جزو دانندگان علوم دینی ام، در نظر گاه عقلمندی، چنین تشتت ها و گسستگی ها را در بین امت اسلامی، آن هم در دورانی که اوج فن آوری ها در اختیار بشر می باشد، بر خلاف مصلحت مسلمین می دانم.

به عنوان مثال، آیا پذیرفتنی است که برای اهل سنت یک شهر، روز عید فطر اعلام شود و اهل شیعه همان شهر در روز پایانی ماه رمضان، روزه داری کنند؟

سزاوار می نماید که علمای اسلام از فرقه ها و مذاهب متعدد، جمع شوند و به حال امت از هم گسسته اسلامی دل بسوزانند و دانش را در خدمت آرمان های دین برای سازندگی جامعه جهانی به کار گیرند.

اسلام، نه آن کوچه تنگ و تاریک محدودیت ها و جهل ها، بلکه دشت زیبای آزادی و رشد و بالندگی انسان است تا آدمی را به بهره مندی از زیستن در بین مواهب جهان هستی، رهنمون گشته و شوق سپاسمندی از خالق یکتای جهان را در دیدگان او برانگیزد؛ این شوق می تواند در قطره اشکی یا لبخندی یا سجده ای یا دل سپردگی پنهانی شکل گیرد و انسان را به مبداء آفرینش متصل سازد.

چه زیبا خواهد بود که این لحظه های شوق و وصلت با معبود در یکپارچگی دیده شود و از هر سو، فوج فوج گروه انسانی در دین خدا، گرد هم آمده، دیده شوند.

با آرزوی پذیرش دلدادگی ها، نیایش ها و شوق دل به دوست سپردن ها در ماه مبارک رمضان، از درگاه خداوند متعال، آگاهی و روشنایی حقیقت را برای ابنای بشر در جهت درک بهتر معنای زیستن شایسته و افتخار به شوق پویندگی خواهان ام.

#علیرضا_محمدنژاد_داریانی
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱

#آموزه_های_حقوق_عمومی
@mohamadnezhad باز کردن / نظر دهید

2022-05-02 15:40:01 تقدیم به آنان که به من آموختند

«هل یستوی الذین یعلمون و لایعلمون»، بهترین تعبیری است که قرآن کریم درباره وجود تفاوت بنیادین بین آنان که می دانند و آنان که نمی دانند، بیان فرموده است.

امروز که به خویشتن خویش می نگرم، از آن هنگام که آموختن را از زبان مادری باز کردن برای بیان مفاهیم و سخن گفتن تا قلم به دست گرفتن و کتاب خواندن و ورود به عرصه دانستن، طی نموده ام، راهی پر فراز و نشیب گذرانده ام و همه را مدیون آنان که به من آموختند، می بینم و می دانم.

از پدر و مادر نازنینم، معلمان ارجمند و اساتید بزرگوارم در دانشگاه و رشته های مختلف و مقاطعی که طی نموده ام، تا همه آنانی که به هر روش و طریق در خوانش کتاب ها و مقالات شان، راه خوب زیستن و دانستن را آموخته ام، می گویم که خود را رهین ایشان می دانم و مدیون ام و خود، واقف ام که هرگز توان قدرشناسی از این بزرگان بی شمار و بزرگوار را نخواهم داشت.

به رسم ادب، در روز گرامی داشت مقام معلم، به روح همه معلمان و اساتید عزیزم که آسمانی شده اند، درود می فرستم و برای همه آن بزرگوارانی که مدیون ایشان هستم، روز معلم و استاد را شادباش می گویم و از خداوند بزرگ، طول عمر، سلامتی و بهروزی آرزومندم.

به همدم و همراه زندگی ام، خانم ژیلا فتحی که در راه آموزش حقوق عمومی، صادقانه و خالصانه برای تربیت نسل دانشگاهی می کوشد، این روز را تبریک گفته و سلامتی و سعادتمندی اش را آرزومندم.

#علیرضا_محمدنژاد_داریانی
۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۱

#آموزه_های_حقوق_عمومی
@mohamadnezhad باز کردن / نظر دهید

2022-04-25 20:47:45 دایره تنگ انصاف

روزهای آخر ماه رمضان در حال سپری شدن اند؛ شب های قدر نیز به سر آمده و قرآن ها به سر شدند و بر حال این مردمان خسته و رنجور، توفیری و توفیقی حاصل نگشت و نخواهد گشت. می دانید چرا؟ چون، انصاف در این جامعه گم شده است!

در میان رویدادها و انواع اخبار پراکنده در گوشه و کنار این کشور از کارکرد حیرت انگیز حکمرانان تا رفتار مغازه داران و بنکداران و از سیره بانکی ها تا کنه نگاه مدعیان حقوق عامه، انصاف، انصافاً ناپیداست و شاید به همین دلیل است که جامعه ما چنین پریشان و غمگین و نالان، در این ناسوت بی معنا، رها به گرد خود می چرخد.

زمانی که یادداشت نمی نویسم، بیشتر به عزلت می روم و در حال دل خویش و پیرامون خود، اندی افزون تر غور می کنم و بهتر در می یابم که من و ما را چه شده است! و اینک، به نیکی دریافته ام که در انصاف، طریقت حق را گم نموده و به شدت بی انصاف شده ام و شده ایم.

در شهر آشوب ناعدالتی و نابرابری، آن گاه که انصاف را در محکمه سیاه فساد، چونان مرغ بسمل، نیمه جان ذبح می کنیم و فقط به خویشتن خویش می‌نگریم و از حال دیگری، بی خبر و مستور می گذریم، باید بدانیم که آن دیگری نیز، با ما چنین و چنان خواهد کرد و در چنین و چنان کده خود کرده ها، به یقین گرفتار و خوار خواهیم گشت؛ آن چنان که شده ایم!

در جستجوی یک زندگانی عادی و ساده، در تکاپوی یک سفره بی آلایش، در هیاهوی یک خانه آرام و امن، رهگذران ترسایی هستیم که گوییا، این عادت مألوف حیات ماست که هماره باید در حسرت و تقلای بی حساب به سر ببریم. پس، ما را ذره ای انصاف بباید تا از این معرکه بیهوده برون آییم و تیشه به ریشه حیات نزنیم و ممات را فرا نخوانیم.

به خود و با همه می گویم، انصاف را گم کرده ایم و زین سبب، چنین در محنت و غم به سر می بریم.

بیاییم، از طلوع آفتاب فردا با خویشتن عهد بندیم که برای چند روزی از این ماه، ناانصافی را کنار گذاریم و موهبت زندگی را برای یک دیگر بخواهیم. چنین کنیم، گامی برای استقرار عدالت برخواهیم داشت و گرنه، به انتظار غروب این جامعه و دراز شدن سایه کوته نظران قدرت مدار و غدار باید بنشینیم.

#علیرضا_محمدنژاد_داریانی
۵ اردیبهشت ۱۴۰۱

#آموزه_های_حقوق_عمومی
@mohamadnezhad باز کردن / نظر دهید