به خاطر می‌آورم که در تمام این مدت، با وجود تمامی انسان هایی ک | حضرت مولانا و سخنان بزرگان
به خاطر می‌آورم که در تمام این مدت، با وجود تمامی انسان هایی که مرا احاطه کرده بودند، در تنهایی عجیبی زیست می‌کردم و این تنهایی قسمتی با ارزش برای من بود. زندگیِ درونیِ خود را فقط با روح خویش می‌نگریستم. آن‌را تا کوچک‌ترین جزئیاتش تحلیل و درباره‌ی آن بی‌رحمانه و با سخت‌گیری داوری می‌کردم. حتی گاهی اوقات به سرنوشت درود می‌فرستادم که این تنهایی را به من ارزانی داشته است، زیرا بدون آن، آگاهی از هستی و شناخت خود برایم میسر نبود.
